Propozycja okładki 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 


 

 

Anna Kuraszyńska 

 

 

 

 

 

 

 

 

Zacznij od czegoś małego ! 

 

 

 

 

Strategia małych kroków 

gwarantująca rozwój w każdej dziedzinie życia. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 


 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

*** 

 

„Doceniaj się za robienie rzeczy małych ! 

Doceniaj się za robienie rzeczy małych ! 

Doceniaj się za robienie rzeczy małych ! 

W tym tkwi sekret wielkich osiągnięć.” 

 

*** 

 

 

 

 

 

 

 

 


 

 

 

SPIS TREŚCI 

 

 

 

Wstęp 

 

1. Wyjście z nałogu 
2. Idealna figura 
3. Wymarzona praca 
4. Szczęśliwe związki 
5. Prawdziwe szczęście 


 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 


 

 

WSTĘP 

 

 

 

Dlaczego nie udaje nam się zmienić? 

 

 Czy masz za sobą nieudane próby wprowadzenia zmian w swoim życiu? Czy nie udało ci 
się, mimo, iż bardzo tego chciałeś? Jeżeli tak, nie jesteś sam. Zazwyczaj jest tak, że ludzie 
bardzo pragną się zmienić, a mimo to wciąż ponoszą porażki. Bardzo często schemat ich po-
stępowania wygląda tak: 

 

1) Człowiek bardzo pragnie zmienić coś we własnym życiu. Wyznacza sobie ambitne 


 cele, układa plan działania i zabiera się do pracy. Jego motywacja i entuzjazm są 

 ogromne. Wierzy, że mu się uda. 


2) Człowiekowi udaje się trzymać ustalonych zamierzeń. Jest szczęśliwy. Kosztuje go to 
wiele wysiłku, ale mimo trwa przy swoim. Jego wysiłki przynoszą rezultaty. 
3) Kiedy początkowy entuzjazm mija, a życie przynosi nieprzewidziane trudności, 
człowiek poddaje się. Rezygnuje z programu zmiany swojego życia. Czasem jeden 
mały wyjątek od ustalonych postanowień powoduje, że człowiek nie jest w stanie 
wrócić na właściwy kurs. Porażka niesie ze sobą cierpienie, obniża poczucie własnej 
wartości i wiarę we własne możliwości. 
4) Człowiek zaprzestaje prób zmienienia swojego życia. W jego mózgu wytworzyło się 
przekonanie: „Zmiana wymaga ogromnego wysiłku. Ten wysiłek nic nie daje. 
Wszystko zawsze kończy się tak samo – totalną porażką i powrotem do punktu 
wyjścia. W moim przypadku zmiana jest niemożliwa.” 


 


5) Zdarza się tak, że człowiek nie rezygnuje całkowicie z prób zmienienia siebie. 


 Któregoś dnia budzi się i wstępuje w niego nowa nadzieja. Może tym razem? Znów 

 wzbudza w sobie ogromną motywację. Kolejny raz wyznacza ambitne cele i kolejny 

 raz przegrywa. 

 

 Jak myślisz, dlaczego człowiekowi nie udaje się zrealizować swoich celów, mimo, iż tak 
bardzo tego chce? Czy jak większość ludzi uważasz, że jest to po prostu brak silnej woli? 

 

 Tradycyjny schemat zmiany zakłada, że im większą mamy na początku motywacje do 
zmiany tym lepiej. Entuzjazm i wiara we własne możliwości pozwolą nam zacząć i wytrwać 
w postanowieniach. Nie zawsze jednak tak jest. Bardzo często ten początkowy, ogromny 
entuzjazm przyczynia się do naszej klęski. Dzieję się tak dlatego, że stawiamy sobie pod jego 
wpływem nierealistyczne oczekiwania względem siebie. Bierzemy na siebie zbyt wiele i wy-
znaczamy zbyt szybkie tempo. Wydaje nam się, że skoro tak bardzo chcemy to uda nam się 
znieść wszystko. 

 

 Owszem może nam się udać, ale tylko przez krótki okres czasu. Gdy początkowy zapał 
zniknie, zadania które sobie wyznaczyliśmy, przygniotą nas. Zrobimy jeden wyjątek od po-
stanowień, po to by już więcej do nich nie wrócić. Napięcia i stresy jakie niesie życie będą 
wymówką, by zaniechać działań. 

 

 W procesie zmiany umiarkowana motywacja jest dobra, gdyż pozwala zacząć i 
kontynuować wysiłki. Nadmierna motywacja, podobnie jak jej zupełny brak jest zła. 
Skrajności zawsze prowadzą do porażki. Należy się ich wystrzegać. Gdy będziemy czegoś za 
bardzo chcieli padniemy ofiarą zbyt szybkiego tempa. Gdy będziemy chcieli za mało, nie 
zaczniemy lub szybko zrezygnujemy. 

 

 

„Każdy człowiek wpada czasem w entuzjazm. 

U jednych trwa on 30 minut, u innych 30 dni, 

lecz udane życie osiąga ten kto zachowuje entuzjazm przez 30 lat.” 

 

 


Strategia małych kroków 

 

 Jeżeli pragniesz się zmienić, musisz nauczyć się cierpliwości. Musisz porzucić nadmierne 
ambicje, które prowadzą cię do wyznaczania nierealistycznych terminów realizacji twoich 
celów. 

 

 Strategia małych kroków opiera się na założeniu, że twój cel może być wielki, ale kroki 
do niego prowadzące powinny być małe i tak rozłożone w czasie, byś niemal nie odczuwał, że 
cokolwiek nowego dzieje się w twoim życiu. W tym tkwi cały sekret. 

 

 Pierwszy krok w kierunku celu: 

- nie powinien wzbudzać twojego entuzjazmu, ani poczucia, że robisz coś wielkiego 

- powinieneś czuć, że bez trudu go osiągniesz 

- wykonanie go powinno sprawiać przyjemność 

 Pierwszy krok powinien być tak mały, że wręcz powinieneś odczuwać niedosyt działania. 

Na początku powinno być łatwo! Kolejne kroki powinny być równie małe. 

 

 Strategia małych kroków to najskuteczniejszy sposób by zmienić coś na stałe. Jeżeli bę-
dziesz powoli posuwał się do przodu zobaczysz w swoim życiu wielkie, trwałe zmiany. Jeżeli 
będziesz chciał zmienić się szybko, będziesz wciąż stał w miejscu. Będą mijały lata, a twoje 
życie będzie wciąż wyglądać tak samo. 

 

 Wyobraź sobie górę na którą musisz się wspiąć. To jest twój cel. Gdy nadasz zbyt szybkie 
tempo, szybko stracisz oddech. Wytrzymasz określony dystans, ale w konsekwencji zmęcze-
nie uniemożliwi ci dalszą wspinaczkę. Tak naprawdę nie jest kwestią silnej woli, że ci się nie 
udało, lecz tempa jakie sobie narzuciłeś. Gdybyś szedł wolno, cel byłby w zasięgu twoich 
możliwości. 

 

 

„Nie ma nierealistycznych celów, są tylko nierealistyczne terminy.” 

 

 

 

 

 


Jaki jest twój cel ? 

 

 

 Gdybyś mógł w ty momencie zmienić tylko jedną rzecz w swoim życiu to, co by to było? 
Zastanów się, czego w tym momencie najbardziej pragniesz? Ogólnie cele można podzielić 
na trzy grupy. 

 

 Pierwsza grupa celów dotyczy tylko ciebie tzn. twojego wyglądu zewnętrznego, sposobu 
myślenia, odczuwania oraz zachowania. Cele w tej dziedzinie to np.: zadbany wygląd, zdrowe 
odżywianie, sprawność fizyczna, zerwanie z nałogiem. 

 

 Druga grupa celów dotyczy twoich relacji z innymi ludźmi. Cele w tej dziedzinie to np.: 
małżeństwo, urodzenie dziecka, polepszanie relacji z szefem lub pracownikami, zdobycie 
przyjaciół. 

 

 Trzecia grupa celów dotyczy twojej pracy oraz rzeczy, które lubisz robić w czasie 
wolnym. Do tej grupy zaliczamy także wszystkie dobra materialne jakie chciałbyś mieć. Cele 
w tej dziedzinie to np.: zdobycie nowej pracy, podjęcie studiów podyplomowych, zakup 
domu, napisanie książki, nauczenie się programu komputerowego. 

 

A więc… jaki jest twój cel? 

 

 Gdy wybierzesz swój cel, zastanów się czy ma on charakter jednorazowego osiągnięcia 
czy też nawyku. Jeżeli chcesz kupić sobie nowe mieszkanie to twoim celem jest jednorazowe 
osiągnięcie. Zadania, które wyznaczasz mają charakter jednorazowy: musisz zebrać 
pieniądze, zacząć przeglądać ogłoszenia itp. Gdy uda ci się je zrealizować, nie musisz ich 
więcej powtarzać. Do celów, które stanowią jednorazowe osiągnięcie należy: ukończenie 
studiów, znalezienie nowej pracy, posprzątanie garażu, zakup nowej sukienki itp. 

 

 Jeżeli chcesz zmienić coś na stałe w swoim życiu, to powinieneś patrzeć na swój cel jak na 
nawyk. Zadania, które wyznaczysz powinny, więc mieć charakter powtarzalny. 

 

 

 Cele o charakterze nawyków można podzielić na: 


- cele wymagające zmiany nawyków działania 

- cele wymagające zmiany nawyków myślenia i odczuwania 

 

 Cele wymagające zmiany nawyków działania odnoszą się do świata zewnętrznego. W tym 
wypadku koncentrujemy się na uczeniu lub oduczaniu pewnych zachowań. Jeżeli chcesz 
schudnąć dzień po dniu uczysz się zdrowo jeść. Powtarzasz to, aż stanie się to twoim 
nawykiem. Gdy chcesz rzucić palenie twoje działanie polega na rezygnacji z zachowania 
jakim jest palenie. Powtarzasz to do momentu, aż potrzeba palenia prawie zaniknie. 

 

 Cele wymagające zmiany nawyków myślenia i odczuwania odnoszą się do świata 

wewnętrznego. W tym wypadku stosujemy techniki takie jak: afirmacje, wizualizacja, 

słuchanie nagrań by wpłynąć na swój umysł. Ćwiczymy określony sposób myślenia i 
odczuwania do momentu, aż stanie się to nawykiem. 

 

 A więc co najbardziej chciałbyś w tej chwili zmienić w swoim życiu? 

 

 

„Nieodzowny pierwszy krok ku otrzymaniu tego czego chcesz od życia jest następujący: 

zdecyduj czego chcesz.” 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 


 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Wyjście z nałogu 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 


1. 

 

Tradycyjny schemat wyjścia z nałogu 

 

 

 Czy wyjście z nałogu wydaje ci się zadaniem prawie niemożliwym? Jeżeli tak, to przy-
czyną tego stanu mogą być twoje przeszłe nieudane próby pozbycia się problemu. 
Najprawdopodobniej padłeś ofiarą tradycyjnego schematu wyjścia z nałogu. 

 

 Tradycyjny schemat nie przewiduje okresu przygotowawczego. Wymaga, by człowiek 
zerwał z nałogiem z dnia na dzień i więcej do niego nie wracał. Zakłada on, że silne pragnie-
nie i wysoka motywacja wystarczą by sprostać temu zadaniu. 

 

 Założenia tego schematu bardzo często nie są skuteczne dla osób, które same postanawiają 
wyjść z nałogu. Wysoka motywacja do zmiany nie pomoże osobie bez kondycji fizycznej 
przebiec maratonu. To jest niewykonalne. Podobnie wysoka motywacja nie pomoże osobie 
uzależnionej wyjść z nałogu z dnia na dzień. Do tego potrzebne jest odpowiednie 
przygotowanie, które krok po kroku uczy żyć bez nałogu 24 godziny na dobę. 

 

 Większość osób uzależnionych przegrywa w walce z nałogiem. Zazwyczaj wygląda to tak: 

 

1) Człowiek rzuca uzależnienie z dnia na dzień. Trwa w postanowieniach przez 
określoną ilość czasu. Czasem jest to kilka dni, tygodni lub miesięcy. Cały proces 
zmiany kosztuje go wiele wysiłku. 


 

2) Kiedy początkowy entuzjazm mija lub gdy w życiu pojawia się stres i napięcie, 
człowiek powraca do nałogu. Jego wiara i poczucie własnej wartości maleją. W 
człowieku rodzi się przekonanie, że zmiana w jego przypadku jest niemożliwa. 
Podjęcie kolejnej próby natrafia na ogromny opór. Dzieje się tak dlatego, iż umysł 
człowieka zakodował informację: „Zmiana wiąże się z ogromnym wysiłkiem woli. 
Wysiłek ten nic nie daje. Wszystko zawsze wraca do punktu wyjścia.” 


 


„Rzucić palenie ? To łatwe. 

Robiłem to ze sto razy.” 

 

 

2. 

 

Schemat wyjścia z nałogu oparty na strategii małych kroków 

 

 

 Schemat wyjścia z nałogu oparty na strategii małych kroków różni się całkowicie od trady-
cyjnego podejścia. Zakłada on, że nie musisz od razu rezygnować z nałogu. Twoja począt-
kowa motywacja do zmiany nie musi być duża. Należy zacząć od czegoś małego i stopniowo 
w miarę nabierania sił dążyć do pełnej rezygnacji z nałogu. Sposób postępowania wygląda 
następująco: 

 

1) Na samym początku robisz cokolwiek. Stawiasz sobie mały cel, który nie sprawia 


problemu np. codziennie od 8.00 - 9.00 nie oddajesz się nałogowi przez kolejne 

 30 dni. 

 

2) Gdy uda ci się zrealizować ten krok, stawiasz następny. Rozszerzasz okres bez nałogu 
o kolejną godzinę. Przez następny miesiąc nie oddajesz się nałogowi od 8.00 – 10.00. 
Gdy uda ci się to zadanie, dodajesz kolejną godzinę. Robisz tak do momentu, aż 
dojdziesz do 24 godzin bez nałogu. 


 

 Proces dojścia do 24 godzin bez nałogu nazywany jest okresem przygotowawczym. W jego 
trakcie organizm stopniowo przyzwyczaja się do nowej sytuacji jaką jest życie bez nałogu. 
Cały proces nie wpływa radykalnie na zmianę dotychczasowego stylu życia i jest łatwy do 
przeprowadzenia. Można zacząć od jednej, dwóch, trzech lub czterech godzin bez nałogu 
dziennie. Ważne jest by odcinki czasu były stałe i by były powtarzane zawsze o tej samej 
porze przez okres minimum 30 dni. 

 


 Jeżeli jakaś cząstka ciebie opiera się takiemu postępowaniu to pomyśl, jakbyś się czuł, 
gdyby ktoś od razu kazał ci przebiec cały maraton bez wcześniejszego przygotowania? Jak 
zareagował by na to twój organizm? Zadanie to wywołałoby szok. Zapewne nie podjąłbyś się 
go i miałbyś rację. Jeżeli jakimś cudem udało by ci się zacząć, w przypływie ogromnego en-
tuzjazmu, to na piątym kilometrze zrezygnowałbyś wyczerpany z poczuciem porażki. To nie 
byłaby twoja wina, że ci się nie udało. Po prostu twoje ciało nie jest wystarczająco wytreno-
wane. Zadanie wymaga ćwiczeń. 

 

 Gdy chcesz przebiec maraton najpierw biegasz jeden kilometr. Gdy to staje się łatwe, za-
czynasz biegać dwa kilometry, potem w miarę nabierania siły przebiegasz trzy itd. Robisz tak 
do momentu, aż przebiegnięcie 45 kilometrów nie sprawia ci problemu. 

 

 Podobnie jest z nałogiem. Gdy chcesz go rzucić musisz nastawić się na codzienne ćwicze-
nia w odmawianiu sobie. Zaczynasz od małego odcinka czasowego, a potem stopniowo go 
poszerzasz, aż w końcu odmawianie sobie przez cały dzień nie sprawia ci problemu. 

 

 Proces uczenia się trwa długo. Nikt nie zaczyna od razu palić 20 papierosów dziennie, ani 
pić 10 dni pod rząd. Nikt z dnia na dzień nie staje się narkomanem, ani lekomanem. Wszystko 
odbywa się stopniowo w przeciągu miesięcy i lat. Organizm przyzwyczaja się wolno do 
nałogu. Proces oduczania musi mieć podobną dynamikę. Organizm musi mieć czas by 
odzwyczaić się od szkodliwych substancji. 

 

 Uzależnienie tak naprawdę jest chorobą woli. Człowiek utracił kontrolę nad sobą. Tu leży 
problem. W procesie wyjścia z nałogu trzeba więc w pierwszej kolejności zająć się wolą, a 
nie rzuceniem nałogu. Gdy człowiek wyćwiczy swoją wolę i odzyska szacunek do siebie to 
bez trudu rzuci nałóg. 

 

 Istotą okresu przygotowawczego jest więc trenowanie silnej woli oraz odzyskanie wiary, że 
trwała zmiana jest możliwa. Okres ten ma być niekończącym się pasmem zwycięstw nad 
sobą. By tak się stało zadania jakie sobie człowiek wyznacza muszą być małe i łatwe. Osoba 
uzależniona musi mieć niemal 100 % pewność, że uda jej się bez trudu je zrealizować. 

 


 Cała koncepcja okresu przygotowawczego opiera się na psychologicznym prawie, które 
mówi: „ Człowiek ma tendencje do powtarzania zachowania, które sprawia mu przyjemność.” 
Jeżeli umysł człowieka skojarzy odmawianie sobie przez krótkie odcinki czasu w ciągu dnia z 
przyjemnością to będzie miał tendencje do powtarzania tego zachowania. 

 

 Jak długo jesteś w stanie w tej chwili wytrzymać bez nałogu w ciągu dnia? Jedną, dwie, 

trzy czy cztery godziny? Jeżeli jest to tylko jedna godzina, nie przejmuj się. Tak naprawdę nie 

ma znaczenia jaki okres czasu na początku wybierzesz. To co się liczy to systematyczność 

oraz kodowanie w mózgu, że możesz choć przez krótki czas kontrolować siebie i mieć wpływ 

na swoje życie. Ważne są te momenty w ciągu dnia kiedy powiesz: „Udało mi się!”. Im wię-
cej twój umysł zakoduje takich momentów tym lepiej. Niech będzie ich mnóstwo! Każdy tak 

moment przybliża cię do chwili kiedy będziesz mieć w sobie tyle siły, że wytrwanie całego 

dnia bez nałogu wyda się łatwe i proste. 

 

Masz do wyboru cztery przykładowe strategie: 

 

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------- 

 

Strategia 1 

Proces wyjścia z nałogu trwa 4 miesiące. 

 

1) Zaczynasz od 4 godzin bez nałogu każdego dnia. 
2) Co miesiąc dodajesz kolejne 4 godziny. 


 

1 miesiąc – 4 godz. bez nałogu każdego dnia – (8.00-12.00) 

2 miesiąc – 8 godz. bez nałogu każdego dnia – (8.00-16.00) 

3 miesiąc – 12 godz. bez nałogu każdego dnia – (8.00-20.00) 

4 miesiąc – całkowita rezygnacja z nałogu 

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------- 

 

 

 

 


Strategia 2 

Proces wyjścia z nałogu trwa 6 miesięcy 

 

1) Zaczynasz od 3 godzin bez nałogu każdego dnia. 
2) Co miesiąc dodajesz kolejne 3 godziny. 


 

1 miesiąc – 3 godz. bez nałogu każdego dnia - (6.00-9.00) 

2 miesiąc – 6 godz. bez nałogu każdego dnia - (6.00-12.00) 

3 miesiąc – 9 godz. bez nałogu każdego dnia - (6.00-15.00) 

4 miesiąc – 12 godz. bez nałogu każdego dnia - (6.00-18.00) 

5 miesiąc – 15 godz. bez nałogu każdego dnia - (6.00-21.00) 

6 miesiąc – całkowita rezygnacja z nałogu 

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------- 

 

Strategia 3 

Proces wyjścia z nałogu trwa 10 miesięcy 


1) Zaczynasz od 2 godzin bez nałogu każdego dnia. 
2) Co miesiąc dodajesz kolejne 2 godziny. 


 

1 miesiąc – 2 godz. bez nałogu każdego dnia - (6.00-8.00) 

2 miesiąc – 4 godz. bez nałogu każdego dnia - (6.00-10.00) 

3 miesiąc – 6 godz. bez nałogu każdego dnia - (6.00-12.00) 

4 miesiąc – 8 godz. bez nałogu każdego dnia - (6.00-14.00) 

5 miesiąc – 10 godz. bez nałogu każdego dnia - (6.00-16.00) 

6 miesiąc – 12 godz. bez nałogu każdego dnia- (6.00-18.00) 

7 miesiąc – 14 godz. bez nałogu każdego dnia- (6.00-20.00) 

8 miesiąc – 16 godz. bez nałogu każdego dnia- (6.00-22.00) 

9 miesiąc – 18 godz. bez nałogu każdego dnia- (6.00-24.00) 

10 miesiąc – całkowita rezygnacja z nałogu 

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------- 

 

 


Strategia 4 

Proces wyjścia z nałogu trwa 18 miesięcy. 

 

1) Zaczynasz od 1 godzin bez nałogu każdego dnia. 
2) Co miesiąc dodajesz 1 godzinę. 


 

1 miesiąc – 1 godz. bez nałogu każdego dnia - (6.00-7.00) 

2 miesiąc – 2 godz. bez nałogu każdego dnia - (6.00-8.00) 

3 miesiąc – 3 godz. bez nałogu każdego dnia - (6.00-9.00) 

4 miesiąc – 4 godz. bez nałogu każdego dnia - (6.00-10.00) 

5 miesiąc – 5 godz. bez nałogu każdego dnia - (6.00-11.00) 

6 miesiąc – 6 godz. bez nałogu każdego dnia- (6.00-12.00) 

7 miesiąc – 7 godz. bez nałogu każdego dnia- (6.00-13.00) 

8 miesiąc – 8 godz. bez nałogu każdego dnia- (6.00-14.00) 

9 miesiąc – 9 godz. bez nałogu każdego dnia- (6.00-15.00) 

10 miesiąc – 10 godz. bez nałogu każdego dnia- (6.00-16.00) 

11 miesiąc – 11 godz. bez nałogu każdego dnia- (6.00-17.00) 

12 miesiąc – 12 godz. bez nałogu każdego dnia- (6.00-18.00) 

13 miesiąc – 13 godz. bez nałogu każdego dnia- (6.00-19.00) 

14 miesiąc – 14 godz. bez nałogu każdego dnia- (6.00-20.00) 

15 miesiąc – 15 godz. bez nałogu każdego dnia- (6.00-21.00) 

16 miesiąc – 16 godz. bez nałogu każdego dnia- (6.00-22.00) 

17 miesiąc – 17 godz. bez nałogu każdego dnia- (6.00-23.00) 

18 miesiąc – całkowita rezygnacja z nałogu 

 

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------- 

 

 Możesz trzymać się szczegółowo wybranej strategii lub ją modyfikować do swoich potrzeb. 
Najważniejsze jest by zacząć i robić cokolwiek. Ważna jest systematyczność. Istotne jest by 
na początku nie stawiać sobie zbyt ambitnych celów. Nawet jak ci się wydaje, że możesz 
wytrzymać więcej niż cztery godzinny dziennie bez nałogu to powstrzymaj się od wy-
znaczanie celu na pięć czy więcej godzin. Nie rób tego, bo twoja nadmierna ambicja może cię 
zgubić. 


 

 Kiedy pojawiają się myśli, że robisz niewiele przypominaj sobie o swoich przeszłych po-
rażkach. Pomyśl, że szybkie tempo do niczego nie prowadzi. Jeżeli będziesz zmieniać się 
powoli po kilku miesiącach będzie po wszystkim. Twoje życie zmieni się na stałe. Jeżeli bę-
dziesz próbował zmienić się szybko nic się nie wydarzy. Wciąż będziesz w punkcie wyjścia. 
Możesz wyjść z nałogu łatwiej. Możesz wyjść z nałogu na stałe Jest tylko jeden warunek – 
musisz dać sobie na to czas. Musisz zaakceptować fakt, że to trochę potrwa. 

 

 Z drugiej strony, jeżeli z twoja motywacja jest marna, a ilość porażek duża, zacznij od 30 
minut dziennie. Tak, nawet taki początek jest dobry. Każdy jest w stanie wytrzymać 30 minut 
bez nałogu o określonej porze przez 30 dni. Nie przejmuj się, że nie ma takiego wariantu. Nie 
mów sobie: „Robię mało” lecz „Po kilkunastu miesiącach będzie po wszystkim”. Ciesz się 
każdym drobnym sukcesem. 

 

 Ważne jest by wykonywać swoje zadanie codziennie o tej samej porze. Jeżeli zdecydu-
jesz, że powstrzymujesz się od nałogu między 8.00-12.00 to codziennie o tej porze musisz to 
powtarzać. To bardzo ważne. Twój umysł musi przyzwyczaić się stopniowo do życia bez 
nałogu o ściśle określonych porach dnia. 

 

 Nigdy nie wiń się za to, że po ustalonych godzinach powracasz do nałogu. Na początku tak 
musi po prostu być. Proces zmiany trwa długo. Zaakceptuj wolne tempo. Pozbądź się nad-
miernych ambicji. Umysł należy warunkować do nowej sytuacji krok po kroku. Należy uczyć 
się żyć bez nałogu godzina po godzinie. Jeden dzień bez nałogu to na początku za dużo. 

 

 Jeżeli zdecydujesz się na rezygnację z nałogu, skoncentruj się tylko na tym. Nie wyznaczaj 
żadnych innych celów wymagających siły woli. Nie mów sobie: „Rzucę palenie, schudnę, 
zapiszę się na angielski itd.” Jeżeli to zrobisz twoje szanse na zwycięstwo maleją. Jeżeli bę-
dziesz chciał zrobić za dużo, będą mijały lata, a ty będziesz stał wciąż w tym samym miejscu. 

 

„ W procesie wyjścia z nałogu zadbaj o godziny, 

a dni zatroszczą się o siebie same.” 

 

 


3. 


Przeszkody w wyjściu z nałogu i 

sposoby ich przezwyciężenia 

 

 

Na swej drodze do celu napotkasz wiele przeszkód. Do najważniejszych z nich należy: 

1) Opór i niepewność na początku każdego etapu 
2) Stopniowa utrata motywacji 
3) Stresujące sytuacje i zmęczenie 
4) Negatywny wpływ otoczenia 
5) Nuda 
6) Bolesne wspomnienia z przeszłości 


 

 Bardzo ważne jest byś oprócz strategii działania przygotował sobie sposoby radzenia 

z wymienionymi przeszkodami. 

 

 

Opór i niepewność na początku każdego etapu 

 

 Jakie stosujesz wymówki by nie rozpocząć okresu przygotowawczego? Co sobie mówisz 
by trwać w nałogu? Wypisz wymówki na kartce, a potem naucz się ich na pamięć. Miej świa-
domość, że to właśnie one hamuje cie przed zmianą. 

 

 Kiedy już zaczniesz swoją drogę, na początku każdego nowego miesiąca będziesz odczu-
wał opór. Jest to zupełnie normalne. Bądź na to przygotowany. Będziesz zastanawiał się czy 
sobie poradzisz i czy wytrwasz te kolejne godziny. Pamiętaj, że tak będzie tylko przez pierw-
szych kilka dni, gdy twój organizm będzie przyzwyczaić się do nowej sytuacji. Twój opór 
będzie stopniowo malał w miarę upływu czasu. Pod koniec każdego etapu wszystko będzie 
wydawać ci się łatwe i proste. Nie będziesz odczuwał pragnienia by w określonym odcinku 
czasowym oddawać się nałogowi. Z oporem możesz radzić sobie w następujący sposób: 


 

1) Powtarzaj sobie, że po ustalonym okresie czasu będziesz mógł oddać się nałogowi 

 Perspektywa, że po ustalonym czasie będziesz mógł wrócić do nałogu pozwoli ci zacząć 
i kontynuować proces. Spowoduje, że zmiana nie będzie wydawała ci się taka straszna. Twój 
umysł będzie spokojny, bo nic gwałtownie nie zostanie mu odebrane. 

 

 Nie ma nic złego w tym, że po ustalonym okresie czasu wracasz do nałogu. Nie wiń się za 
to. Robisz i tak bardzo wiele. Tak to musi wyglądać na początku. Jest to związane z fizjologią 
twojego mózgu. Oduczanie się czegoś, podobnie zresztą jak uczenie się, wymaga czasu. 
Stopniowo okresy bez nałogu będą się wydłużać. Ty będziesz nabierać pewności siebie i 
wiary, że możesz kierować swoim życiem. 

 

 Gdy dojdziesz do ostatniego etapu będziesz mieć w sobie dość siły by skończyć całkowi-
cie z nałogiem. Przez ostatnie miesiące twój umysł zarejestrował tyle zwycięstw, że całkowita 
rezygnacja wyda ci się łatwa. Będziesz tego chciał. Gdy zerwiesz z nałogiem szansę na po-
wrót do stanu wyjściowego będą bardzo niewielkie. Uodporniłeś się na tyle, że jesteś w stanie 
znieść wszystko. 

 

„Doceniaj siebie za najmniejsze osiągnięcia. 

Bądź dla siebie wyrozumiały i dobry.” 

 

 

2) Oddaj sprawy w ręce Boga 

 Jeżeli Twój opór przed zmianą jest duży, powierz swój problem Bogu. Proś go o przewod-
nictwo. Ułóż sobie modlitwę, która pomoże ci przetrwać trudne chwile. Oto przykładowe 
zwroty, które możesz użyć w swojej modlitwie: „Boże poddaje się. Jestem słaby. Pomóż mi.”, 
„Boże oddaje ci moje życie. Prowadź mnie.”, „Kocham cię Boże. Bądź przy mnie.” „Boże 
wypełnij mnie swoją miłością.” W chwilach słabości myśl o Bogu i jego nieskończonej mi-
łości do ciebie. Bóg cię kocha. Jeżeli się do niej zwrócisz, znajdziesz ukojenie. Poradzisz so-
bie ze wszystkim. 

 

„ W pojedynkę możesz wiele, z Bogiem – wszystko.” 

 


 

3) Naucz się czerpać radość z samoograniczenia 

 Możesz czerpać przyjemność z faktu odmawiania sobie. By tak się stało musisz zrozu-
mieć, że wszystko co naprawdę wartościowe w życiu wymaga pracy i wysiłku. Nic nie przy-
chodzi od tak. Nic ci się nie należy. Życie jest trudne. Jeżeli chcesz mieć udane życie musisz 
nad tym popracować. Taka jest cena za szczęście. Ludzie sukcesu to ci, którzy robią to 
wszystko czego innym się nie chce. Potrafią odmówić sobie krótkotrwałej przyjemności by 
osiągnąć wyższe cele. 

 

„Najwspanialszym zwycięstwem jest zwycięstwo nad samym sobą.” 

 

 

Stopniowa utrata motywacji 

 

 Pamiętaj wraz z upływem czasu motywacja do zmiany maleje. Jest to czymś naturalnym. 
Na początku jesteśmy skoncentrowani na celu i korzyściach, jakie daje. Nie myślimy o tru-
dach podróży. Z czasem wszystko się zmienia. 

 

 By podtrzymać swoją motywację pracuj z kalendarzem. Odnotowuj w nim wszystkie 
swoje zwycięstwa. Ciesz się nimi. Pamiętaj z małych sukcesów rodzą się wielkie. Każdego 
dnia, gdy uda ci się wytrwać ustalona ilość godzin napisz: „Udało mi się”. Obudź w sobie 
emocje i uczucia towarzyszące sukcesowi. Powtarzaj sobie: „To wielki dzień, wielkie 
zwycięstwo. Tylko tak dalej. Za parę miesięcy będzie po wszystkim.” Po dwóch, trzech 
miesiącach ilość zwycięstw będzie ogromna. Twój umysł nabierze pewności, że stała zmiana 
jest możliwa. 

 

 Na kartce papieru wypisz wszystkie korzyści jakie da ci rezygnacja z nałogu, a następnie 
powieś ją w widocznym miejscu. Staraj się codziennie przeczytać listę korzyści i zmian jakie 
nastąpią, gdy uda ci się zerwać całkowicie z nałogiem. 

 

 Jeżeli jest to możliwe znajdź swoje zdjęcie z okresu, kiedy nie byłeś uzależniony, następ-
nie opraw je w ramkę i postaw w widocznym miejscu. Wracaj wspomnieniami do tego czasu 
tak często jak to możliwe. Pamiętaj, był taki okres w twoim życiu kiedy byłeś zupełnie wolny, 


nie było w tobie potrzeby oddawania się nałogowi. Do takiego stanu możesz wrócić. Uzależ-
nienie jest czymś nabytym, czymś wyuczonym. Można się go oduczyć poprzez codzienną 
praktykę odmawiania sobie. 

 

 Staraj się „wymazywać” wspomnienia związane z nałogiem, świadomie zapominać o 
wszystkich bolesnych sprawach, które się z nim wiążą. Proces ten nazywa się oczyszczaniem. 
Gdy przyjdzie ci jakaś myśl związana z nałogiem zacznij się koncentrować na czymś innym. 
Najlepiej myśl o Bogu, powtarzając słowa „Kocham cię”. Jeżeli kilkakrotnie to zrobisz po-
czujesz w sobie ogromną miłość. Miłość ta zapoczątkuje wspaniałe zmiany. Będziesz do-
świadczał cudów. 

 

 Jeżeli to możliwe czytaj jak najwięcej o negatywnym wpływie nałogu na twoje życie. Kup 
kilka książek na ten temat i przeczytaj je w okresie przygotowawczym. Pomoże ci to trwać w 
postanowieniach. Możesz też kupić inne książki dotyczące samorozwoju. Ważne jest byś miał 
coraz większa świadomość jak radzić sobie z trudnościami życia w inny sposób niż poprzez 
swoje uzależnienie. 

 

 

Stresujące sytuacje i zmęczenie 

 

 Czy wiesz dlaczego tak trudno jest zerwać z nałogiem? Dzieje się tak dlatego, iż nałóg jest 
pewną czynność, którą nasz mózg skojarzył z przyjemnością. W wyniku częstego powta-
rzania czynność tę wykonujemy automatycznie. Dzieję się tak szczególnie wówczas, gdy je-
steśmy narażeni na stres lub zmęczenie. Nałóg jest rodzajem ulgi, daje chwilową przyjem-
ność, pozwala zapomnieć o problemach. Z czasem nałóg staje się problemem, gdyż nie potra-
fimy bez niego żyć i potrzebujemy go coraz więcej. Oddawanie się mu jest koniecznością. 

 

 By wyjść się nałogu musisz nauczyć się radzić ze stresem i zmęczeniem. Czy potrafisz to 
robić? Czy w ogóle wiesz co stanowi największą przyczynę twoich stresów? Praca? Partner 
życiowy? Problemy z dziećmi? Koniecznie musisz zająć się tą kwestią. Gdy dojdziesz do tego 
co wywołuje twój stres będzie ci łatwiej sobie z nim radzić. 

 


 Kiedy już zaczniesz swoją drogę pamiętaj, że sytuacje stresujące i zmęczenie będą główną 
wymówką by zrobić ten pierwszy wyjątek i zboczyć z obranego kursu. Musisz być na to 
przygotowany i wcześniej ustalić strategie radzenia sobie w takich sytuacjach. Wypisz sobie 
przynajmniej 2-3 sposoby radzenia ze stresem. Do takich sposobów należy np.: słuchanie 
relaksującej muzyki, uprawianie sportu, rozmowa z przyjacielem itp. 

 

 W żadnym razie nie wolno ci złamać postanowień danego miesiąca pod wpływem stresują-
cych wydarzeń. Wystrzegaj się tego. Dla ciebie nie ma „wyjątkowych sytuacji”. Bez względu 
na to co dzieje się w twoim życiu, trzymaj się obranego kursu. Jeżeli ustaliłeś, że od 6.00-
10.00 rezygnujesz z nałogu przez 30 dni to tak właśnie ma być. Nie mów sobie: „ Dziś za-
miast od 6.00-10.00 powstrzymam się od nałogu od 16.00-20.00. Nic się nie stanie. Wciąż 
przecież coś robię. ” Możesz być pewny, że takie działanie zaprowadzi cię na manowce. Je-
żeli zmienisz reguły gry, twój umysł zrobi wszystko byś zboczył z kursu i zaprzestał pracy. 
Jeżeli raz się złamiesz będzie ci łatwiej zrobić to kolejny raz, a potem następny. Poczucie 
winy uniemożliwi ci powrót na właściwy kurs. 

 

 

Negatywny wpływ otoczenia 

 

 Najczęstszą zewnętrzną przeszkodą w wyjściu z nałogu jest negatywny wpływ osób z 
którymi spędzasz swój czas. Jeżeli masz grupę znajomych z którymi oddajesz się regularnie 
nałogowi to koniecznie musisz zerwać z nimi kontakt. Jest to niezbędne. Osoby te muszą 
zniknąć z twojego życia nawet jeżeli uważasz, że to twoi jedyni, prawdziwi przyjaciele. 
Jednym z twoich kluczowych zadań w okresie przygotowawczym powinno być poszukanie 
osób, które w żaden sposób nie kojarzą ci się z nałogiem. 

 

 Musisz zweryfikować też listę osób, które wywołują twój stres i negatywne emocje przez 
swoje zachowanie. Tacy ludzie zazwyczaj wysysają z ciebie energię fizyczną i psychiczną 
przez swoje krytyczne uwagi, złośliwe komentarze, obmawianie cię za plecami i zazdrość. 
Jeżeli jest to możliwe zrób wszystko by ograniczyć z nimi kontakt do minimum. Jeżeli jest to 
twój szef lub partner życiowy to sprawa jest bardziej skomplikowana. Jakie kroki podejmiesz 
w tym wypadku zależy od ciebie. Pamiętaj jednak, że ludzie się nie zmieniają, możesz 
zmienić się jedynie ty. 


 

 Do przeszkód zewnętrznych należą także pewne sytuacje, w których jesteś narażony na 
powrót do nałogu. W przypadku osoby uzależnionej od alkoholu są to np. przyjęcia rodzinne, 
w przypadku palacza przerwy w pracy na papierosa. Na takie sytuacje musisz się wcześniej 
psychicznie przygotować. Ludzie źle się czują, gdy ktoś nie robi tego co oni. Stawiają sobie 
za punkt honoru przekonanie osoby odmawiającej by uległa tylko ten jeden raz. Gdy 
znajdziesz się w takiej sytuacji niech twoje:„Nie dziękuję” przypomina monotonię deszczu. 
Trwaj przy swoim nawet jakbyś miał powiedzieć „nie” setny raz. 

 

 

Nuda 

 

 Brak zajęcia bardzo często powoduje, że człowiek zaczyna oddawać się nałogowi. Musisz 
być na to przygotowany. W okresie przygotowawczym powinieneś znaleźć sobie pasję, która 
pozwoli wypełnić czas, który do tej pory zajmował nałóg. 

 

 Pomyśl o swoich przeszłych sukcesach. W jakiej dziedzinie przejawiasz talent? W czym 
jesteś naturalnie uzdolniony ? Co przychodzi ci z łatwością? Jest wiele przyjemnych zajęć, 
których możesz się nauczyć lub do których możesz powrócić po latach przerwy : gra na 
instrumencie, taniec, malowanie, fotografowanie, czytanie książek, zajęcia artystyczne, 
pomoc innym, majsterkowanie, łowienie ryb itd. 

 

 

Bolesne wspomnienia z przeszłości 

 

 Jeżeli masz bolesne doświadczenia z przeszłości, z którymi nie potrafisz sobie poradzić, 
nałóg stanowi dla ciebie ucieczkę przed bólem i cierpieniem. Przeszłe wspomnienia są 
przeszkodą wewnętrzną, która uniemożliwia ci wyjście z nałogu. 

 

 Bolesne doświadczenia mogą dotyczyć przemocy fizycznej lub odrzucenia przez osobę, 
którą kochałeś. Mogą być również wynikiem niepowodzeń w jakieś dziedzinie życia. W tym 
wypadku nałóg jest sposobem karania siebie. By poradzić sobie z tymi problemami niezbędna 


jest praca wewnętrzna. Konieczny jest powrót do przeszłości i przebaczenie sobie i innym. 
Tylko w ten sposób możesz uleczyć ból. 

 

 Jeżeli masz dobrą sytuacje materialną, skorzystaj z psychoterapii indywidualnej i przepracuj 
problem z przeszłość. Polecam ci także czytanie książek dotyczących samorozwoju, a także 
branie udziału w różnego rodzaju treningach dotyczących rozwoju osobistego. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 


 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Idealna figura 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 


 

1. 


 

Tradycyjny sposób odchudzania 

 

 

 Czy próbowałeś kiedykolwiek schudnąć ? Jeżeli tak to zapewne wiesz jakie to jest trudne. 
Najprawdopodobniej jak większość osób przeszedłeś na dietę 1000 kcal, zacząłeś się ruszać, 
schudłeś parę kilogramów, a potem wszystko wróciło do punktu wyjścia. Jeżeli miałeś 
szczęście nie przytyłeś po „cudownej kuracji”. 

 

 Tradycyjny schemat odchudzania zakłada, że chudnąć należy 4 kilogramy miesięcznie 
stosując dietę 1000-1200 kcal. Oprócz tego należy się dużo ruszać. Wszystkie zmiany 
powinny być wprowadzone z dnia na dzień. 

 

Większości osób jednak nie jest w stanie przestrzegać takich zaleceń. Schemat postępowania 
osoby odchudzającej zazwyczaj wygląda tak: 

 

1) Osoba z nadwagą czuje się źle we własnej skórze. Pragnie zmienić ten stan. Chce jak 
najszybciej schudnąć. W przypływie entuzjazmu ustala więc niskokaloryczną dietę i 
wprowadza do swojego życia aktywność fizyczną. Im większy zapał tym program 


 odchudzania jest ambitniejszy. 

 

2) Przez jakiś czas osobie na diecie udaje się realizować program. Chudnie i cieszy się z 
efektów. Cały czas jednak musi toczyć walkę z sobą i swoim organizmem. Cały 
program zmiany kosztuje ją wiele wysiłku i wymaga ogromnej samokontroli. 


 

3) Po jakimś czasie organizm osoby odchudzającej się nie jest w stanie przestrzegać 
narzuconego reżimu i zaprzestaje ona diety. Powraca do dawnych nawyków 
odżywiania i zaprzestaje ruchu. W krótkim czasie odzyskuje dawne kilogramy lub 
waży więcej niż przed kuracją. Osoba odchudzająca się czuje się załamana i bezsilna. 
Wini się za wszystko. Jej poczucie własnej wartości malej. 


 


4) Po jakimś czasie osoba z nadwagą znów próbuje zrobić coś ze swoim ciałem. 
Kolejny raz rozpoczyna program odchudzający i kolejny raz ponosi porażkę. Cały 
cykl powtarza się. Po latach walki ze sobą, osoba pragnąca schudnąć dochodzi do 
wniosku, że osiągnięcie wymarzonej wagi w jej przypadku niemożliwe. 


 

 Główną przyczyną porażki osoby odchudzającej się nie jest jej brak silnej woli lecz błędna 
strategia odchudzania jaką przyjęła. Szybkie chudnięcie na niskokalorycznej diecie niemal 
zawsze powoduje efekt jo-jo. Stosowanie się do programu odchudzającego zawierającego 
dietę 1000 kcal lub mniej w połączeniu z ćwiczeniami wywołuje głód i zmęczenie. Jest 
szkodliwe dla zdrowia i przyczynia się do chorób takich jak: anoreksja, bulimia lub 
żarłoczność. 

 

„- Mistrzu tak bardzo chcę schudnąć. Ile czasu mi to zajmie? 

- 2 lata. 

- Ale mistrzu, ja tak bardzo chce. Jestem gotowy na ogromne wyrzeczenia. 

Naprawdę ogromne! Więc, ile czasu mi to zajmie? 

- 20 lat.” 

 

 

2. 

 

Racjonalne odchudzanie 

 

 

 By schudnąć na trwałe musisz pozbyć się presji szybkiego chudnięcia, jeść więcej i 
wprowadzać zmiany stopniowo. Odchudzanie należy rozpocząć od okresu przygotowawczego 
trwającego 12 miesięcy. Chudnąć należy nie więcej niż 1-2 kg miesięcznie. 

 

 Jeżeli w tym momencie westchnąłeś i pomyślałeś, dlaczego to wszystko musi tak długo 
trwać, to mam do ciebie pytanie - ile jeszcze lat potrzebujesz by przekonać się, że 
niskokaloryczne diety nie działają i że w konsekwencji prowadzą do tycia? Ile jeszcze prób 
odchudzania musisz przeprowadzić? 

 


Najskuteczniejszą drogą by schudnąć na stałe jest: 

1) jedzenie zdrowych produktów 
2) jedzenie 1500 -1700 kcal dziennie (optymalnie 500 kcal mniej niż dotychczas) 
3) jedzenie 5 posiłków dziennie 
4) picie 5 szklanek wody dziennie 
5) aktywność fizyczna 3 razy w tygodniu po ok. 30 minut. 


 

Wszystkie zmiany należy wprowadzać stopniowo. 

 

1) Jedzenie zdrowych produktów 


 

 By schudnąć w pierwszej kolejności musisz wyeliminować ze swojego życia słodycze i 
tłuste potrawy. Ich najgorszą cechą jest to, że nigdy nie masz ich dość. Jesz je głównie po to 
by dostarczyć sobie przyjemności. Jeżeli chcesz osiągnąć idealną figurę musisz 
wyeliminować je całkowicie ze swojego życia i nauczyć się zdrowo odżywiać. 

 

Ogólnie zdrowe produkty żywieniowe możemy podzielić na: 

• Produkty zbożowe 
• Owoce i warzywa 
• Nabiał 
• Ryby, drób, mięso, jaja 
• Tłuszcz 


 

Produkty zbożowe 

 

Powinieneś jeść 3-4 porcji produktów zbożowych. 1 przykładowa porcja to: 

- 50 g płatków owsianych 

- 50 g kaszy 

- 50 g makaronu 

- 50 g ryżu 

- 2 kromki chleba pełnoziarnistego 

- 1 bułka razowa 

 


 Być może wielokrotnie słyszałeś, że by schudnąć musisz ograniczyć produkty zbożowe i 
jeść dużo mięsa, gdyż dzięki temu nie będziesz odczuwał głodu. Jest to duży błąd. Diety 
białkowe wprawdzie sycą, ale nie są zdrowe. Można na nich szybko schudnąć, ale potem 
wszystko wraca do punktu wyjścia. Jest niezwykle trudno przestrzegać diety białkowej do 
końca życia. 

 

 Produkty zbożowe są niezbędne w codziennej diecie. Ich największą zaletą jest to, że 
dostarczają energię i jeżeli jesz je w odpowiedniej ilości na porcję (min. 50 g) i dodajesz do 
nich odpowiednią ilość tłuszczu, zaspakajają głód na bardzo długo. Jeżeli nie jesteś do tego 
przekonany proponuje byś na swoje najbliższe śniadanie zjadł 50 g owsianki ugotowanej pół 
na pół z mlekiem i wodą. Do owsianki dodaj kilka kropel oliwy z oliwek (3 g) i sam sprawdź 
efekty. (Kiedy będziesz przygotowywał owsiankę upewnij się, że używasz płatków 
owsianych zwykłych. Staraj się też ich nie przegotować.) 

 

 Podobnie jest z makaronem, ryżem i kaszami. Jeżeli dodasz do nich łyżeczkę oliwy z 
oliwek to ich smak poprawi się. Będziesz czuł się pełen energii, a co najważniejsze nie 
będziesz odczuwał głodu przez długie godziny. Jeżeli do tej pory nie stosowałeś oliwy z 
oliwek do produktów zbożowych gorąco cię namawiam do robienia tego. 

 

 Do produktów zbożowych oprócz łyżeczki oliwy dla smaku najlepiej dodawać nabiał i 
owoce. Przykładowe posiłki to np. makaron z serem białym i utartym jabłkiem, ryż z 
jogurtem i połówką banana, kasza z mlekiem. Można też jeść je z zupami i warzywami. 

 

 Jeżeli nie lubisz gotować lub chcesz szybko przygotować zdrowy posiłek możesz do 
produktów zbożowych dodać produkty dla dzieci np. Gerber lub Bobo. Są one bez 
konserwantów i nie zawierają cukru. Ryż, kasze, makaron możesz jeść z zupkami i deserami 
owocowymi. Wybór produktów dla dzieci w słoiczkach jest tak duży, że twoje posiłki nigdy 
ci się nie znudzą. 

 

 

 

 

 

 


Owoce i warzywa 

 

 Powinieneś zjeść 2-3 owoców dziennie. Jeżeli chodzi o warzywa to możesz wybierać 
świeże lub mrożone w ilości 100 – 400 gramów. Warzywa najlepiej jeść z białkiem 
zwierzęcym: wołowiną, drobiem lub rybami. Polecam ci zupy na bazie warzyw, szczególnie 
w okresie zimowym. Byłoby idealnie gdyby jeden posiłek w ciągu dnia składał się z porcji 
warzyw i białka zwierzęcego. 

 

Nabiał 

 

 Nabiał jest niezbędny w zdrowej diecie. Powinieneś wybrać 3 porcje dziennie z tej grupy. 
Przykładowa 1 porcje to: 

- 100 g ser biały 

- 100 g serek wiejski 

- 1 szklanka mleka 

- 150 g jogurt naturalny 

- 200 g kefir 

- 200 g maślanka 

 

 Najlepiej jeść nabiał z produktami zbożowymi. A więc np. płatki zbożowe z mlekiem, ryż 
z jogurtem, makaron z serem białym. Jeżeli nigdy nie próbowałeś polecam ci jedzenie 
ziemniaków z serkiem wiejskim lub jogurtem naturalnym. 

 

Ryby, drób, mięso, jaja. 

 

 Raz dziennie powinieneś zjeść posiłek składający się z białka zwierzęcego. Najbardziej 
polecane są ryby i drób. Okazjonalnie jedz wołowinę i jajka. 

1 przykładowa porcja to: 

- 100 g piersi z kurczaka 

- 150 g ryby 

- 70 g wołowiny 

- 2 jajka 

 


 Porcje białka zwierzęcego możesz podzielić na pół i użyć w dwóch posiłkach np. do 
kanapek. 

 

 Jeżeli źle czujesz się po zjedzeniu mięsa i go nie jadasz koniecznie musisz zadbać o to by w 
twojej diecie znalazły się rośliny strączkowe takie jak: groch, soczewica, fasola. 

 

 

Tłuszcz 

 

 Jeżeli chodzi o tłuszcz to używaj przede wszystkim oliwy z oliwek. Dziennie możesz użyć 
15-20 g oliwy. Do smarowania pieczywa używaj margaryny. 

 

 Nie wahaj się używać oliwy do potraw. Poprawia ona smak i przede wszystkim syci. 
Używaj jej za każdym razem gdy przygotowujesz posiłek na bazie produktów zbożowych i 
białka zwierzęcego. Dzięki niej będziesz chodził syty. Jedyne na co musisz uważać to ilość. 
Staraj się by nie było jej ani za mało ani za dużo. Jedna łyżeczka (ok. 5 g) na porcje w 
zupełności wystarczy. 

 

 Jeżeli skomponujesz swoje menu na bazie wszystkich wymienionych grup zapewniam cię, 
że będziesz czuł się pełen energii przez cały dzień i co najważniejsze nie będziesz głodny. 
Energia z węglowodanów złożonych spowoduje, że naturalnie będziesz miał ochotę na ruch. 
Całe twoje życie zmieni się radykalnie. Minie ci ochota na słodycze i przetworzone produkty. 
Będziesz chciał jeść zdrowo nie tylko po to by schudnąć, ale przede wszystkim po to by 
dobrze się czuć. 

 

2) Jedzenie 1500 – 1700 kcal dziennie 


 

 Jeżeli kiedykolwiek liczyłeś kalorie to wiesz, że 1500 - 1700 kalorii to relatywnie dużo 
jedzenia. Jeżeli rozłożysz je na 5 posiłków dziennie to nie będziesz odczuwał głodu. Będziesz 
czuł się na tyle dobrze by kontynuować program odchudzania przez długi okres czasu. 

 

 Jeżeli nigdy nie liczyłeś kalorii to musisz zaopatrzyć się w odpowiednie tabele kaloryczne i 
wagę kuchenną. To jest niezbędne. Bez tego nie ma odchudzania. Musisz poznać wartość 
kaloryczną produktów. Ta wiedza pozwoli ci ograniczyć jedzenie. 


 

3) Jedzenie 5 posiłków dziennie 


 

 Powinieneś jeść małe posiłki co 3-4 godzin. Spowoduje to, że nie będziesz odczuwał 
głodu. Optymalnie jest jedzenie 5 posiłków po ok. 300 kcal każdy. 

 

6.00 -9.00 – śniadanie – 300 kcal 

9.00 - 12.00 – II śniadanie – 300 kcal 

12.00 – 15.00 – obiad – 300 kcal 

15.00 – 16.00 – posiłek popołudniowy – 300 kcal 

18.00 – 21.00 – kolacja – 300 kcal 

 

 Jeżeli w ciągu dnia lub przed snem będziesz odczuwał silny głód możesz zjeść dodatkowo 
posiłek za 200 kalorii co da w sumie 1700 kcal. Te 200 kalorii stanowi rezerwę, którą możesz 
wykorzystać także przy komponowaniu posiłków. Zamiast 300 kcal na śniadanie, obiad i 
kolacje możesz zjeść np. 350 kcal. 

 

 Jednego dnia możesz więc zjeść 1500 kcal, drugiego 1570 kcal, trzeciego 1640 a czwartego 
1700 kcal. Wszystko zależy od tego jak bardzo w danym dniu jesteś głodny i jak aktywny. 
Jeżeli np. uprawiasz sport trzy razy w tygodniu to zapewne w te dni będziesz potrzebował 
zjeść 1700 kcal. W dni kiedy leniuchujesz 1500 kalorii powinno ci wystarczyć. 

 

 

4) Picie 5 szklanek wody dziennie 


 

 Woda wypełnia żołądek i powoduje, że nie czujemy się głodni. Wspaniale także wpływa 
na samopoczucie i figurę. Zacznij od wypijania 1 szklanki wody po przebudzeniu i stopniowo 
zwiększaj ilość. Jeżeli nie lubisz samej wody możesz do niej wcisnąć cytrynę. 

 

 Jeżeli uzależniony jesteś od kawy to zachęcam cię do zrezygnowania z niej. Kawa na 
chwile pobudza, ale w konsekwencji wywołuje chroniczne zmęczenie. Jeżeli zaczniesz 
stosować dietę na bazie produktów zbożowych będziesz miał mnóstwo energii bez potrzeby 
picia kawy. Zamiast niej polecam ci picie kawy zbożowej z mlekiem i wszelkiego typu 


herbat. Podczas stosowania diety powinieneś zrezygnować ze wszystkich napojów 
gazowanych dosładzanych cukrem lub słodzikiem. 

 

 

5) Aktywność fizyczna 3 razy w tygodniu po ok. 30 min. 


 

 Aktywność fizyczna jest niezbędna w procesie odchudzania. Dzięki niej nie tylko spalisz 
kalorie, ale także będziesz się wspaniale czuł. Optymalnie jest ćwiczenie 3 razy w tygodniu 
po ok. 30 minut. Taka ilość ruchu nie przeciąży twojego organizmu. Z czasem możesz 
ćwiczyć więcej. W przypadku treningów zawsze kieruj się zasadą: „robić tylko tyle by ruch 
sprawiał radość.” Jaką aktywność fizyczną wybierzesz zależy od ciebie. Ważne jest byś 
wykonywał ją systematycznie. 

 

 

3. 

 

Osiągnięcie idealnej figury w oparciu o strategię małych kroków 

 

 

Okres przygotowawczy 

 

 Proces odchudzania należy zacząć od okresu przygotowawczego trwającego 12 miesięcy. 
W okresie tym nie należy nastawiać się na odchudzanie, ale na przygotowanie do 
odchudzania. Czas ten potrzebny jest na wykształcenie nawyków, które umożliwią 
schudnięcie, a potem utrzymanie wagi. 

 

 Istotą okresu przygotowawczego jest trenowanie silnej woli. Odzyskanie wiary, że trwała 
zmiana jest możliwa. Okres ten ma być niekończącym się pasmem zwycięstw nad sobą. By 
tak się stało zadania musza być małe i łatwe. 

 

Okres przygotowawczy w procesie odchudzania można podzielić na trzy etapy: 

 

 


Etap I – wyeliminowanie z diety słodyczy oraz tłustych potraw (4 miesiące) 

Etap II – ograniczenie jedzenia (5 miesięcy) 

Etap III – wprowadzenie aktywności fizycznej (3 miesiące) 

 

 Okres przygotowawczy może wydawać ci się niesłychanie długi. W tym czasie prawie w 
ogóle nie będziesz chudł lub będziesz chudł niewiele. Perspektywa taka może wydać ci się 
zniechęcająca. Pomyśl jednak realnie, twoje dotychczasowe nawyki odżywiania kształtowały 
się latami, nie można więc zmienić ich w ciągu jednego miesiąca. To ci się prawie na pewno 
nie uda. Wprowadzenie wszystkich pięciu zmian na raz, niemal z góry skazane jest na 
porażkę. Jeżeli należysz do osób z przeciętną siłą woli to niemal na pewno poddasz się po 
drugim lub trzecim miesiącu. Twój organizm będzie tak zmęczony, że zrobi wszystko by w 
przyszłości odwieść cię od prób osiągnięcia idealnego ciała. 

 

 Zmiany powinny być tak wprowadzane byś prawie w ogóle ich nie odczuwał. W tym tkwi 
cały sekret. Twój organizm musi stopniowo przyzwyczajać się do nowej sytuacji. By 
wykształcić silna wolę potrzebny jest czas i małe zadania, które gwarantują sukces. 

 

Poniżej omówione zostaną trzy etapy okresu przygotowawczego. 

 

I etap – wyeliminowanie z życia słodyczy i tłustych potraw (4 miesiące) 

 

 I etap przewidziany jest na okres 4 miesięcy. W tym czasie krok po kroku eliminujesz ze 
swojego życia jedzenie słodyczy i tłustych potraw. Stosujesz strategie działania opisaną w 
poprzednim rozdziale, która krok po kroku wyjaśnia jak rzucić nałóg. A więc, w pierwszym 
miesiącu rezygnujesz ze słodyczy i tłustych potraw w godzinach od 8.00-12.00, w drugim od 
8.00 do 16.00, w trzecim od 8.00-20.00, a w czwartym całkowicie z nich rezygnujesz. 

 

 Zauważ, że rozpoczynasz od kroku bardzo łatwego. Niejedzenie słodyczy i tłustych potraw 
w godzinach 8.00-12.00 przez okres miesiąca nie jest dużym wyrzeczeniem. Krok ten nie 
wpływa radykalnie na twoje dotychczasowe życie. I o to w tym właśnie chodzi. Na początku 
musi być łatwo! Gdy uda ci się powstrzymać od słodyczy i tłustych potraw przez 4 godziny to 
uda ci się także przez 8 godzin, a potem przez 12 godzin. W końcu bez trudu zrezygnujesz z 
jedzenia, które ci nie służy. 

 


 Tylko na początku może ci się wydawać, że ta drobna zmiana w nawykach odżywiania jest 
mała. Po ok. 3 tygodniach zrozumiesz, że tak nie jest. Robienie czegoś systematycznie (nawet 
jeżeli jest to coś niewielkiego) wymaga wysiłku, uwagi i pracy. Pamiętaj o tym, że 
początkowy entuzjazm w końcu mija. Życie niesie ze sobą wiele nieprzewidzianych 
problemów. Lepiej zmieniać się wolno. Po co ryzykować ? 

 

 Jeżeli uda ci się zrezygnować z słodyczy i tłustych potraw w przeciągu 4 miesięcy to 
zrobisz dla siebie bardzo wiele. To gigantyczny krok w kierunku wymarzonej figury! 
Najważniejsze w tym wszystkim jest to, że nauczyłeś się systematyczności. Twój umysł 
zakodował mnóstwo sukcesów. Twoja pewność siebie wzrosła. Nabrałeś pędu. Zaufaj mi, 
teraz będzie już tylko łatwiej. 

 

 

II etap – ograniczenie jedzenia (5 miesięcy) 

 

 II etap przewidziany jest na okres 5 miesięcy. W tym czasie twoim głównym celem jest 
nauczenie się jeść pięciu zdrowych posiłków w ilości od 1500-1700 kalorii dziennie. 

 

 W pierwszym miesiącu II etapu powinieneś zająć się jedynie śniadaniami. Zadbać o to by 
twoje śniadania były zdrowe, smaczne i nie zawierały więcej niż 300 kalorii. Powinieneś je 
zjeść między 6.00-9.00. W pierwszym miesiącu tylko ten przedział czasowy cię interesuje. 

 

 Byłoby idealnie, gdybyś w tym okresie czasu wypił 1 szklankę wody. Jeżeli nie lubisz 
samej wody możesz do niej wcisnąć cytrynę. Postaraj się także zrezygnować z kawy i wypić 
zamiast niej herbatę lub kawę zbożową np. Inkę. Po 9.00 możesz pić tyle kawy ile zechcesz. 

 

 Zanim rozpoczniesz pierwszy miesiąc II etapu zaopatrz się w tabele kaloryczne, wagę 
kuchenna i notes. W notesie ułóż 3-5 zestawów śniadań, które zawierają ok. 300 kalorii. 
Przykładowe zestawy to np. 

1. owsianka ugotowana pół na pół z woda i mlekiem + 1 banana 
2. 2 kromki chleba z jajkiem na miękko 


 

 Postaraj się w pierwszym miesiącu jeść ustalone wcześniej zestawy śniadań. W notesie 
zapisuj co w danym dniu jadłeś i czy dany zestaw ci smakował. Swoje zestawy możesz 


modyfikować, układać nowe. Ważne by pierwszy posiłek w ciągu dnia był zdrowy i 
dostarczył ci energii. 

 

 Jeżeli po pierwszym miesiącu czujesz, że jedzenie zdrowych śniadań między 6.00 – 9.00 
nie sprawia ci problemu, możesz zająć się II śniadaniami. W drugim miesiącu II etapu jesz 
posiłek za 300 kalorii między 9.00-12.00. W tym okresie powinieneś także wypić 1 szklankę 
wody i zrezygnować całkowicie z kawy. 

 

 W podobny sposób pracujesz w kolejnych miesiącach. W trzecim miesiącu zajmujesz się 
obiadami. Dbasz o to by zjeść posiłek za 300 kalorii między 12.00-15.00. W czwartym 
miesiącu skupiasz się na posiłku popołudniowym między 15.00-18.00, a w piątym na kolacji 
między 18.00-21.00. 

 

 Jeżeli 300 kalorii w określonym posiłku to dla ciebie za mało możesz dodać do niego 
100 kalorii więcej. Pamiętaj możesz jeść w przedziale 1500-1700 kalorii. Ważne jest byś 
jadł zdrowo i nie chodził głodny. 

 

 W każdym miesiącu dodawaj do diety 1 szklankę wody oraz stopniowo rezygnuj z 
kawy. Wkrótce się przekonasz jak wspaniale dzięki temu będziesz się czuł. 

 

 Po 5 miesiącach powinieneś mieć ok. 20 zdrowych zestawów na 5 posiłków w ciągu 
dnia. W sumie powinieneś stworzyć własną dietę 1500 – 1700 kcal. 

 

 Z biegiem czasu staraj się urozmaicać swój jadłospis. Komponuj zestawy tak by 
dominowały w nich produkty zbożowe, warzywa, owoce i nabiał oraz niewielkie ilości 
białka zwierzęcego. Nie zapomnij o oliwie z oliwek, która nada posiłkom smak i 
spowoduje, że przez długi okres czasu nie będziesz głodny. 

 

 

Etap III – wprowadzenie aktywności fizycznej (3 miesiące) 

 

 Jeżeli zaczniesz się zdrowo odżywiać będziesz mieć mnóstwo energii. Będziesz się czuł 
dobrze i twój organizm będzie domagał się ruchu. 

 


 III etap okresu przygotowawczego przewidziany jest na okres 3 miesięcy. W tym 
czasie twoim głównym celem jest przyzwyczajenie ciała do aktywności fizycznej 3 razy 
w tygodniu po ok. 30 minut. 

 

 Jaka aktywność fizyczna sprawia ci najwięcej radości? Spacer, basen, taniec, joga ? 
Kiedy już wybierzesz, zastanów się kiedy chciałbyś wykonywać wybraną aktywność. W 
pierwszym miesiącu powinieneś ćwiczyć jedynie raz w tygodniu nie dłużej niż 15 minut. 
W drugim dwa razy w tygodniu po ok. 20 minut, a w trzecim miesiącu trzy razy w 
tygodniu po ok. 30 minut. Z czasem możesz przedłużać okresy treningu. 

 

 Jeżeli w przeszłości rozpocząłeś program treningowy zbyt gwałtownie to aktywność 
fizyczna może kojarzyć ci się z czymś nieprzyjemnym. Jeżeli tak jest zacznij pierwszy 
miesiąc od 5 minut wybranej aktywności i z czasem wydłużaj ją o kolejne minuty. Rób 
tylko tyle by ruch sprawiał ci radość. Wsłuchaj się w swój organizm i współpracuj z nim. 
On powie ci najlepiej czego potrzebuje. 

 

 Ludzie mają mnóstwo wymówek by nie ćwiczyć. Czy wiesz jaka jest najczęstsza? 
Najczęstsza wymówka brzmi: „Nie mam czasu”. A jakie ty stosujesz wymówki by się nie 
ruszać ? Zanim rozpoczniesz III etap koniecznie musisz ustalić co powstrzymuje cię przed 
aktywnością. Być może nie zdajesz sobie sprawy jak wiele korzyści przynosi. 

 

 Jeżeli zaczniesz regularnie ćwiczyć to po kilku miesiącach przekonasz się, że ruch 
sprawia ogromną radość. Poprawi się nie tylko twoja sylwetka i samopoczucie, ale także 
wzrośnie twoja samoocena. Zaczniesz myśleć o sobie dobrze. Samodyscyplina, którą 
wykształcisz będzie miała wpływ na inne obszary twojego życia. Będziesz wspaniale 
radził sobie z trudnościami jakie niesie życie. 

 

 

Stopniowe chudnięcie po okresie przygotowawczym 

 

 Jeżeli się przyłożysz i dotrwasz do końca okresu przygotowawczego to ilość zwycięstw 
jakie zakoduje twój umysł będzie ogromna. Uwierzysz, że to ty, a nie jedzenie kontroluje 
twoje życie. 

 


 Proces odchudzania będzie stopniowy. Twoje ciało zacznie się zmieniać pod wpływem 
nowego stylu życia. Któregoś dnia obudzisz się i nie będziesz mógł poznać osoby w lustrze. 
Wszystko odbyło się łagodnie, niemal bez wysiłku. Ta zmiana będzie na stałe! 

 

 

„Im głębiej poznaje świat, tym bardziej upewniam się, 

że nie da się stworzyć nic trwałego za pomocą brutalnej siły.” 

 

 

4. 

 

Przeszkody na drodze do idealnej figury 
i sposoby ich pokonania 

 

Do przeszkód na drodze do idealnej figury można zaliczyć: 

 

1) Brak szczerości w stosunku do siebie 
2) Lęk przed byciem nielubianym 
3) Lęk przed byciem próżnym 
4) Niecierpliwość 
5) Ważenie się 
6) Negatywny stosunek do jedzenia 
7) Niechęć do liczenia kalorii 
8) Niechęć do planowania i przygotowywania posiłków 


 

 

Brak szczerości w stosunku do siebie 

 

 By schudnąć musisz być ze sobą szczery. To jest pierwszy i najważniejszy warunek. Musisz 
mieć odwagę by powiedzieć: „Wygląd jest ważny. Chce mieć doskonałe ciało. Chce cieszyć 
się życiem. Chce nosić ubrania jakie mi się podobają!” 


 

 Jeżeli będziesz się okłamywać, że wygląd nie ma dla ciebie znaczenia, że liczy się wnętrze, 
że ludzie szczupli są próżni, albo o zgrozo, że nadwaga 30 kg to nic takiego to nigdy nie uda 
ci się schudnąć. 

 

 Bądź ze sobą szczery. Powiedz sobie: „Mam problem i jestem gotowy się z nim zmierzyć. 
Chce poprawić jakość swojego życia.” 

 

 Pamiętaj masz prawo cieszyć się idealną figurą! Nie wierz tym, którzy mówią, że wygląd 
się nie liczy. Napisz sobie i powieś w widocznym miejscu: „Wygląd jest ważny!”, „Mam 
prawo do idealnego ciała!” 

 

 

Lęk przed byciem nielubianym 

 

 Wiele osób nie może schudnąć, gdyż wydaje im się, że gdy to się stanie inni ludzie 
przestaną ich lubić. Będą im zazdrościć i odsuną się od nich. Boją się ludzkiej zawiści. 

Będą atrakcyjni więc w jakiś sposób lepsi od innych i to ich przeraża. Wola być nieatrakcyjni 
i lubiani. 

 

 Jeżeli jest tak w twoim przypadku to najprawdopodobniej w przeszłości zostałeś odrzucony 
z powodu swoich osiągnięć. To spowodowało, że teraz boisz się cokolwiek osiągać by nie 
doświadczać przykrych uczuć. Boisz się narażać innym by nie zostać sam. 

 

 By przełamać lęk przed odrzuceniem możesz wyobrażać sobie, że inni cię odrzucają z 
powodu atrakcyjnego ciała, a ty zachowujesz spokój, jesteś zrelaksowany i szczęśliwy. Gdy 
będziesz wykonywać to ćwiczenie oddychaj głęboko. Czuj spokój. Jesteś bezpieczny. 
Wykonuj to ćwiczenie do momentu, że przełamiesz lęk przed odrzuceniem. 

 

 Daj innym prawo do nielubienia cię. Pogódź się z tym, że w naturze ludzkiej leży zazdrość i 
zawiść. Pamiętaj, nie musisz być przez wszystkich kochany. 

 

 

 


 

Lęk przed byciem próżnym 

 

 Są osoby, którym wydaje się, że gdy schudną staną się próżne i pyszne. Zmienią się. 
Atrakcyjny wygląd spowoduje, że zaczną się wywyższać nad innymi. Czy w twoim 
przypadku tak jest? Jeżeli tak oznacza to, że w przeszłości pod wpływem swoich osiągnięć 
miałeś skłonność do bycia próżnym i czucia się lepszym od innych. 

 

 By poradzić sobie z tym problemem możesz wyobrażać sobie, że jesteś szczupły i życzliwy 
dla innych. Jesteś na równi z innymi. Ani lepszy, ani gorszy. Traktujesz wszystkich dobrze. 
Atrakcyjny wygląd nie powoduje, że stajesz się kimś lepszym od innych. Kochasz innych. 
Ćwicz tak do momentu, aż atrakcyjne ciało przestanie u ciebie wywoływać pychę i poczucie, 
że jesteś kimś lepszym. 

 

 

Negatywny stosunek do swojego ciała 

 

 Jeżeli wciąż będziesz myślał o sobie, że jesteś gruby to nigdy nie uda ci się schudnąć. To na 
czym się koncentrujemy powiększa się. Zauważ, jedna negatywna myśl o sobie powoduje 
kolejną, potem następną i następną. W pewnym momencie jest ich tak wiele, że stan 
człowieka można określić tylko w jeden sposób - jako „nienawiść do siebie”. 

 

 Gdy przyjdzie ci jakaś negatywna myśl o sobie zacznij myśleć o czymś innym np. o 
wszystkich swoich osiągnięciach. W okresie przygotowawczym staraj się celowo 
„wymazywać” bolesne wspomnienia związane z nadwagą. Odrzucenie innych, własne 
słabości. Oczyszczaj swoją przeszłość. By to zrobić myśl o Bogu. Postaraj się nawiązać z nim 
kontakt. Zobaczysz, że twoje życie zmieni się. Proś Boga o pomoc i przewodnictwo. Oddaj 
mu wszystkie swoje troski związane z twoją przeszłością i twoim ciałem. Pamiętaj, w 
pojedynkę możesz wiele, z Bogiem – wszystko. 

 

 

 

 

 


Niecierpliwość 

 

 Trwała zmiana wymaga czasu! Nie wierz cudownym poradnikom, które obiecują 
błyskawiczną zmianę. Wyrzuć je. Ludzie, którzy je piszą wyrządzają innym wiele szkody. By 
się zmienić potrzebny jest czas! Czas, czas i jeszcze raz czas. Nie bądź naiwny i patrz na to co 
sprawdza się w życiu. Bądź brutalnym realistą! 

 

 Najlepiej porozmawiaj z ludźmi, którzy odnieśli w życiu sukces. Takie osoby zawsze 
powiedzą ci, że na to co mają ciężko zapracowały i że wymagało to czasu. Nie wierz więc w 
bajkowy świat w którym schudnąć można szybko. W realnym świecie szybko to można 
jedynie przytyć, gdy człowiek eksperymentuje na własnym ciele. 

 

 Zastosuj okres przygotowawczy i zmieniaj się wolno. Ćwicz swoją wolę na małych, 
gwarantujących sukces zadaniach. Strategia małych kroków zaprowadzi cię na szczyt. Po 
okresie 12 miesięcy wykształcisz w sobie zdrowe nawyki, które masz szanse utrzymać do 
końca życia. Napisze to jeszcze raz. Do końca życia! 

 

 

Ważenie się 

 

 Największym wrogiem każdej osoby, która ma nadwagę lub jest otyła jest jej waga. 
Urządzenie to ma ogromny wpływ na samopoczucie. Może wywołać skrajną rozpacz lub 
radość. Powoduje, że człowiek przestaje racjonalnie myśleć i podejmuje się diet i 
eksperymentów, które stanowią zagrożenie dla zdrowia. Ważenie się niemal zawsze jest 
przyczyna tego, że wpadamy w pułapkę: niskokaloryczna dieta - przejadanie się. 

 

 Jeżeli pragniesz na stałe schudnąć wyrzuć na śmietnik wagę i zapomnij o tym ile ważysz 
i ile chciałbyś ważyć, a następnie skoncentruj się na wprowadzaniu zdrowych nawyków 
jedzenia do swojego życia. 

 

 Kiedy rozpoczniesz racjonalny program odchudzania nie zobaczysz efektów od razu. 

Cały proces odchudzania będzie trwał długo. Po 4 miesiącach będzie ci się wydawało, że 
wyglądasz tak samo, po 6 miesiącach też. Zmiany wizualne na początku będą ledwie 
widoczne, ale zajdą inne, znacznie ważniejsze. Zaczniesz się wspaniale czuć. 


 

 Jeżeli zaczniesz się racjonalnie odżywiać jedząc zdrowe produkty i stosując oliwę, która 
nada potrawą smak i spowoduje, że będziesz chodził syty to twoje samopoczucie będzie 
wspaniałe. Niemal na pewno zaczniesz mieś ochotę na ruch. Będziesz potrzebował wyjść 
na spacer, pojeździć na rowerze, iść na basen. Twój organizm zacznie się domagać ruchu. 
Jeżeli uda ci się zrezygnować z kawy i zaczniesz pić wodę to minie chroniczne 
zmęczenie. Poczujesz, że twoje życie zmieniło jakość. Jeżeli zmienisz nawyki odżywiania 
w okresie przygotowawczym piękne ciało pojawi się samo. Osiągniesz idealną dla siebie 
wagę i co najważniejsze utrzymasz ją na stałe. To nie stanie się od razu, ale na pewno się 
stanie. Czy chcesz tego? Jeżeli tak to wstań teraz i pozbądź się z domu wagi! 

 

 

Negatywny stosunek do jedzenia 

 

 Jeżeli masz nadwagę to najprawdopodobniej jesteś zły na siebie za każdym razem gdy 
jesz. Odmawiasz sobie przyjemności jaką jest cieszenie się z posiłków. Masz nadwagę 
więc powinieneś jeść niewiele, albo w ogóle. Takie myślenie prowadzi niestety do 
błędnego koła: głodzenie się – przejadanie się – głodzenie się – przejadanie się. 

 

 By sobie z tym poradzić musisz zmienić swój stosunek do jedzenia. To, że masz 
nadwagę lub otyłość nie oznacza, że nie masz prawa jeść. Masz takie prawo! Masz prawo 
ciszyć się jedzeniem, smakować go i delektować się z nim. 

 

 W okresie przygotowawczym staraj się zwrócić uwagę na to jak jesz. Szczególnie 
podczas II etapu staraj się nauczyć czerpać przyjemność z posiłku. W pierwszym miesiącu 
naucz się cieszyć swoimi śniadaniami, w drugim miesiącu II śniadaniami i tak aż 
dojdziesz do kolacji. Jedz wolno i smakuj każdy kęs. Naucz się mieć pozytywny stosunek 
do jedzenia. Mów sobie: „Jedzenie jest moim przyjacielem. Daje mi energie i zdrowie. 
Mam prawo cieszyć się jedzeniem.” 

 

 

 

 

 


Niechęć do liczenia kalorii 

 

 Najprawdopodobniej jak większość ludzi z nadwagą nie lubisz mieć świadomości tego 
ile jesz. Życie jest wystarczająco ciężkie. Po co się dodatkowo zadręczać? To wielki błąd. 
Zapisywanie i liczenie kalorii pozwoli ci ukształtować zdrowe nawyki żywieniowe. 

 

 Jak sam się przekonasz liczenie kalorii nie musi być żmudnym obowiązkiem. Jeżeli 
wcześniej ułożysz sobie odpowiednie zestawy, wszystko będzie odbywało się 
automatycznie. Poza tym w danym miesiącu będziesz zajmował się tylko jednym 
posiłkiem. 

 

 Powinieneś liczyć kalorie do momentu, aż automatycznie będziesz potrafił oszacować 
wartość kaloryczną posiłku. 20-25 tygodni to absolutne minimum. Po tym okresie 
powinieneś mieć w głowie gotowe zestawy posiłków i według nich się odżywiać. 

 

 Zanim rozpoczniesz program musisz zaopatrzyć się w tabele kaloryczne, wagę 
kuchenną i notes. To jest niezbędne. Jakie wymówki stosujesz by tego nie zrobić? Brak 
czasu? Pamiętaj oprócz wspaniałej figury chodzi tu także o twoje samopoczucie. 

 

 

Niechęć do planowania i przygotowania posiłków 

 

 Większość ludzi myśli o jedzeniu w chwili, gdy są już bardzo głodni. Sięgają wówczas 
po niezdrowe produkty po by jak najszybciej zaspokoić głód. Czy należysz do tych osób? 
Jeżeli tak to musisz nauczyć się planować i przygotowywać swoje posiłki. 

 

 Chodzenie na zakupy po zdrowe produkty powinno stać się twoim nawykiem. Musisz 
znaleźć czas na to by zaplanować co w danym dniu lub tygodniu będzie ci potrzebne. 

Poniżej znajduje się lista zdrowych produktów, które zawsze powinny znajdować się w 
twoim domu. Przepisz je na kartce i noś ze sobą, gdy idziesz na zakupy. Z czasem naucz 
się na pamięć. 

 

Lista zdrowych produktów: 


1. kasza, makaron pełnoziarnisty, ryż (Basmati, brązowy), płatki owsiane, pieczywo 
razowe lub pełnoziarniste 
2. owoce i warzywa 
3. nabiał: chudy biały ser, jogurt naturalny, mleko 
4. ryby, drób, mięso, jaja 
5. oliwa z oliwek, margaryna 


 

 Większość osób je niezdrowo, gdyż męczy ich przygotowywanie posiłków. Wydaje 
im się , że to trwa wieczność. Jeżeli jesteś osobą zapracowaną, nielubiącą spędzać czasu w 
kuchni przygotuj sobie zawczasu bazę do posiłków. Ugotowanie kaszy i ryżu w 
specjalnych torebkach zajmuje 15 minut. Możesz więc za jednym razem ugotować po 
100 g tych produktów w osobnych garnkach i włożyć do hermetycznych pojemniczków 
do przechowywania żywności. Do każdego pojemniczka włóż po 50 g produktu. W sumie 
w ciągu 15 minut będziesz mieć bazę do 4 posiłków (2 porcje kaszy i 2 porcje ryżu). 
Pojemniczki trzymaj zamknięte szczelnie w lodówce. Podobnie możesz robić z 
makaronem. Ugotuj 200 g makaronu pełnoziarnistego i włóż do 4 pojemniczków tak by 
każdy zawierał 50 g makaronu. 

 

 Dzięki bazie do posiłków będziesz mógł szybko przygotować zdrowy posiłek. Kiedy 
jesteś głodny nie jesz byle czego tylko wyciągasz z lodówki np. ryż, podgrzewasz, 
dodajesz do niego łyżeczkę oliwy, jogurt, owoc i jesz smaczny dający energię posiłek. 

 

 

„Żyjesz tak jak jesz.” 

 

 

 

„ 

 

 

 

 

 

 


 

 

 

 

 

 

 

 

 

Wymarzona praca 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 


 

1. 

 

Wymarzona praca czyli w poszukiwaniu spełnienia 

 

 

 Jaka jest twoja wymarzona praca? Co uwielbiasz robić w wolnych chwilach? Według 
prawa dharmy każdy człowiek rodzi się z jakimś specjalnym, wyjątkowym talentem. Jego 
zadaniem jest rozwiniecie go, a następnie służenie światu. Jaki jest twój talent ? Co mógłbyś 
dać wyjątkowego światu? Pomyśli o tym przez chwile. 

 

 Myśląc o swojej wymarzonej pracy zapytaj siebie:„ Jak mógłbym pomóc innym?” zamiast 
„Co z tego będę miał?” . Wysiłek włożony w prace jest najmniejszy wtedy kiedy twoje 
działania wypływają z miłości do Boga i innych. Kiedy pragniesz panować nad innymi i 
robisz rzeczy jedynie dla własnej korzyści to tracisz energię. 

 

W jakimś miejscu tego świata leży zadanie, które Bóg przeznaczył tylko dla ciebie. Nikt inny 
nie zdoła wykonać tej pracy. By znaleźć cel swojego życia zamknij oczy i wejdź w stan 
głębokiej miłości. Zapytaj siebie: „Jakie zadanie mam do spełnienia na tym świecie?” 
Pozwól by odpowiedź po prostu na ciebie spłynęła. 

 

 Cel jaki sobie wyznaczysz może być wielki. Ważne jest byś przed przystąpieniem do niego 
opisał go tak szczegółowo jak to jest tylko możliwe. Jeżeli np. chcesz być właścicielem firmy 
to musisz dokładnie opisać jak twoja firma ma wyglądać. Im bardziej szczegółowo opiszesz 
cel tym większe szansę, że uda ci się go zrealizować. 

 

 Ważne jest byś umiał rozbić go na drobne elementy na tzw. cele pośrednie. Jeżeli na 
przykład twoim marzeniem jest napisać książkę to celami pośrednimi będzie napisanie 
kolejnych jej rozdziałów. Jeżeli chciałbyś ukończyć studia wyższe to celami pośrednimi 
będzie ukończenie poszczególnych semestrów. 

 

„Są serca powody, o których rozum nie słyszał.” 


 

„Błogosławieni, którzy kochają swą pracę. 

Nie prośmy o więcej łask dla nich.” 

 

 

2. 

 

Plan działania w oparciu o strategię małych kroków 

 

 

 Jeżeli wyznaczysz cel, rozbijesz go na drobne elementy i dokładnie opiszesz, twoim 
kolejnym zadaniem będzie ułożenie planu działania. Jest to sprawa kluczowa. To właśnie na 
tym etapie większość osób popełnia błąd - wyznacza zbyt szybkie tempo, które w efekcie 
prowadzi do zniechęcenia i rezygnacji. 

 

 Człowiek ogarnięty entuzjazmem bierze na siebie zbyt wiele. Wydaje mu się, że skoro 
bardzo chce, uda mu się znieść wszystko. Przecenia swoje możliwości i przegrywa. 
Początkowy zapał w końcu mija. Życie przynosi niespodziewane trudności. Człowiek opada z 
sił i poddaje się. 

 

 Czy u ciebie występuje ten schemat? Jeżeli tak to bądź raczej sceptyczny wobec swoich 
możliwości. Zastosuj strategię małych kroków. Zacznij od czegoś małego, a następnie krok 
po kroku w wolnym tempie posuwaj się do przodu. 

 

 Pierwszy krok w kierunku celu: 

- nie powinien wzbudzać twojego entuzjazmu, ani poczucia, że robisz coś wielkiego 

- powinieneś czuć, że bez trudu go osiągniesz 

- wykonanie go powinno sprawiać przyjemność 

 

 Pierwszy krok powinien być tak mały, że wręcz powinieneś odczuwać niedosyt działania. 

Na początku powinno być łatwo! Kolejne kroki powinny być równie małe i tak rozłożone w 
czasie by realizacja celu nie stanowiła dla ciebie nadmiernego wysiłku. 


 

 

„Równe tempo jest najlepsze by wydobyć z siebie to co najlepsze.” 

 

 

Plan działania dla celów, których sposób realizacji jest ogólnie znany 

 

 Są cele dla których bez trudu możesz ułożyć plan działania, gdyż sposób ich realizacji jest 
ogólnie znany. Do takich celów należy np. ukończenie studiów. W tym przypadku ustalenie 
zadań do wykonania i rozłożenie ich w czasie nie jest trudne. Istotne jest natomiast ustalenie 
przeszkód i sposobów radzenia sobie z nimi. 

 

 

Plan działania dla celów, których sposób realizacji wyłania się krok po kroku 

 

 Są cele do których trudno od razu ułożyć strategie postępowania. Sposób ich realizacji 
wyłania się krok po krok po kroku. Do takich celów należy np. napisanie książki. 

 

 Gdy nie wiesz jaką strategie przyjąć powinieneś działać w bardzo krótkich odcinkach 
czasowych. Kiedy uda ci się zrealizować kilka zadań, wyznaczasz następne. Możesz 
wyznaczać poszczególne zadania na okres tygodnia, miesiąca czy kwartału. Wszystko zależy 
od specyfiki celu i twojego doświadczenia. 

 

 Załóżmy, że chcesz założyć własną firmę i nie masz pojęcia jak się do tego zabrać. W 
takim wypadku nie tworzysz całej strategii postępowania lecz wyznaczasz kilka zadań i 
rozkładasz je na okres np. miesiąca. Lista zadań na 30 dni wyglądałaby następująco: kupić 
książkę na temat prowadzenia działalności gospodarczej, przeczytać ją, zanotować 
najważniejsze informacje. Gdy uda ci się zrealizować cel, robisz listę zadań na kolejny 
miesiąc. Mając odpowiednią wiedzę po przeczytaniu książki będzie ci łatwiej ustalić jaki 
powinien być twój następny krok. W ten sposób stopniowo posuwasz się do przodu, aż uda ci 
się zrealizować zamierzenie. 

 

 

 


 

Plan działania dla celów, których sposób realizacji nie jest znany 

 

 Jeżeli kompletnie nie masz pojęcia jak zabrać się za dany cel powinieneś zastosować 
proces twórczy. Polega on na tym, że w ciągu dnia zamykasz oczy i przez okres ok. 15 minut 
wyobrażasz sobie swój cel. Myślisz o nim tak, jakby został już zrealizowany. Wywołujesz w 
sobie uczucia jakie niesie spełnienie twojego pragnienia. I tyle. Po tym okresie o nim 
zapominasz. Nie myślisz jak go zrealizować, ani kiedy. Po prostu zajmujesz się swoim 
życiem. Byłoby idealnie, gdybyś znalazł zdjęcie przedstawiające twój cel i umieścił go w 
widocznym miejscu. W ciągu dnia możesz na niego patrzeć. 

 

 Wizualizacje swojego celu powinieneś przeprowadzać przez okres minimum 30 dni. W 
tym czasie miej zawsze pod ręką notes i zapisuj wszystkie pomysły jakie przychodzą ci do 
głowy odnośnie realizacji celu. Nie oceniaj czy pomysł jest dobry czy zły tylko go zapisuj. 
Dopiero pod koniec miesiąca zrobisz analizę pomysłów. Wsłuchuj się w głos swojej intuicji. 
Jeżeli przyjdzie ci ochota na wykonanie jakiegoś działania, koniecznie go podejmij. To może 
być pierwszy krok na drodze do celu. 

 

 Jeżeli będziesz systematycznie stosował proces twórczy, w szybkim czasie uzyskasz 
wskazówki co do realizacji twojego celu. Plan wyłoni się sam. Kiedy go już będziesz miał 
przystąp do działania. 

 

 

„Najważniejsze to zacząć – stworzyć plan i realizować go krok po kroku, 

 niezależnie jak małe lub duże mogą wydawać się poszczególne kroki.” 

 

„Pamiętaj, by zaczynać powoli, stopniowo budując wiarę w siebie i poznając własne 
ograniczenia. Potem, w miarę jak się wspinasz, możesz się skłaniać do większego wysiłku. 

Przede wszystkim jednak ciesz się wspinaniem.” 

 

 

 


3. 

 

Przeszkody na drodze do celu i sposoby ich pokonania 

 

 

 Umiejętność radzenia sobie z przeszkodami na drodze do celu jest niezmiernie ważna. Sam 
cel i dobry plan działania nie wystarczy. Musisz przygotować się na to, że nie będzie łatwo. 
Na swojej drodze celu napotkasz wiele przeszkód. Niektóre z nich można przewidzieć. Są 
nimi: 

1) Stopniowa utrata motywacji 
2) Opór przed nieprzyjemnymi zadaniami 
3) Sytuacje życiowe wywołujące stres 


 

 Inne przeszkody jakie napotkasz można podzielić na przeszkody wewnętrzne i zewnętrzne. 
Przeszkody wewnętrzne odnoszą się do twoich przekonań na to co jest możliwe, a co nie np. 
możesz uważać, że nie jesteś dość inteligentny. Przeszkody zewnętrzne związane są z 
pewnymi rzeczywistymi faktami. Do takich przeszkód można zaliczyć np. brak pieniędzy, 
brak znajomości języka obcego itp. 

 

 

Stopniowa utrata motywacji 

 

 Jest czymś naturalnym, że nasza motywacja do zmiany stopniowo maleje. Czy wiesz 
dlaczego tak jest? Dzieje się tak dlatego, że coraz mniej koncentrujemy się na celu i 
korzyściach jakie ze sobą niesie, a coraz bardziej na wysiłku jaki przysparza nam jego 
realizacja. Jedno z powiedzeń mówi: „Straciwszy cel z oczu, podwoiliśmy wysiłki”. I tak 
rzeczywiście jest. Gdy stracisz cel z oczu wszystko nagle stanie się żmudne i ciężkie. 

 

 By zapobiec stopniowej utracie motywacji niezbędna jest praca z kalendarzem lub notesem 
w którym będziesz mógł monitorować swoje postępy. Skreślanie wykonanych zadań jest 
źródłem satysfakcji oraz zachętą by posuwać się do przodu. 

 


 Ważne jest też byś miał wypisane przynajmniej trzy najważniejsze korzyści jakie niesie ze 
sobą realizacja celu i byś był ich stale świadomy. Możesz na początku codziennie przepisy-
wać te korzyści w kalendarzu lub notesie. Z czasem powinieneś nauczyć się ich na pamięć. 

 

 By podtrzymać swoją motywację możesz napisać krótką scenkę opisującą co się wydarzy, 
gdy uda ci się zrealizować cel. Scenkę tę możesz: 

- rano i wieczorem wizualizować 

- raz dziennie przepisywać w kalendarzu lub notesie 

- czytać w wolnych chwilach 

 

 Kiedy będziesz budować swoją motywację na początku realizacji swojego celu musisz być 
bardzo ostrożny. Wystrzegaj się skrajności. Umiarkowana motywacja jest dobra. Jej nadmiar 
lub zupełny brak jest zły. Gdy będziesz czegoś za bardzo chciał padniesz ofiara zbyt 
szybkiego tempa. Gdy będziesz chciał za mało, nie zaczniesz lub szybko zrezygnujesz. 

Bądź umiarkowanym optymistą. Nie przeceniaj swoich możliwości, ani ich nie zaniżaj. 

 

 

Opór przed nieprzyjemnymi zadaniami 

 

 Czy wiesz dlaczego nieprzyjemne zadania wzbudzają w tobie opór? Dzieje się tak dlatego, 
iż główną motywacją człowieka jest dążenie do przyjemności. Gdy pojawiają się trudne zada-
nia, unikamy ich. Jest to coś naturalnego. 

 

 W trakcie realizacji swoich celów musisz nauczyć się działać mimo pojawienia się oporu. 

To jedna z najważniejszych umiejętności. Wszyscy ludzie sukcesu charakteryzują się tym, że 
działają mimo, iż im się w danej chwili nie chce. Czują opór, a mimo to robią to co postano-
wili. Po jakimś czasie staje się to ich nawykiem. Ty też możesz się tego nauczyć. 

 

 Jakie zadanie w tej chwili odkładasz? Co wzbudza twój opór? Koniecznie pomyśl o takiej 
rzeczy. Co sobie mówisz by się do tego nie zabrać? Najprawdopodobniej, że to nie jest takie 
ważne i może poczekać. Czy wiesz jaka powinna być twoja reakcja, gdy pojawi się w tobie 
tego typu myśl? Powinieneś natychmiast wstać i zrobić to czego ci się nie chce. To się na-
zywa przełamywanie oporu. Powinieneś to ćwiczyć tak często jak się da. Zobaczysz, że z 
czasem będzie coraz łatwiej. Sukces rodzi sukces. Zrób wszystko, by przełamywanie oporu 


stało się twoim nawykiem, a staniesz się nie do pokonania. Na tym polega kształtowanie siły 
wewnętrznej - czegoś ci się nie chce, a ty mimo to wstajesz i to robisz. 

 

 Są ludzie, którzy są wręcz uzależnieni od stawiania sobie trudnych celów i osiągania ich. 
Przełamywanie oporu sprawia im radość, gdyż podwyższa ich samoocenę. Praca nad sobą 
zwiększa ich poczucie własnej wartości. Gdy nabierzesz wprawy w realizowaniu swych ce-
lów, zrozumiesz jak wiele przyjemności sprawia robienie czegoś początkowo trudnego. 

 

 By poradzić sobie z oporem możesz spisać listę wymówek jakie stosujesz by nie zabrać się 
za określone zadanie. Co jakiś czas możesz ją czytaj, by przypomnieć sobie co hamuje cię 
przed działaniem. Najlepiej naucz się jej na pamięć. Gdy pojawi się jakaś myśl z listy bę-
dziesz na nią przygotowany. Będziesz wiedział, że to tylko wymówka, a nie rzeczywista 
przyczyna dla której należy zaniechać działanie. 

 

 O ile jest to możliwe, staraj się być zawsze przygotowanym do zadań, które cię czekają. 
Załóżmy, że postanowiłeś codziennie rano uczyć się języka obcego przez 30 minut. 
Przygotowanie w tym wypadku polega na tym, że wieczorem wyciągasz książkę i nagrania i 
kładziesz w widocznym miejscu na biurku. Takie działanie ułatwi ci rano przystąpienie do 
nauki. Przygotowanie zmniejsza opór. Stanowi rozgrzewkę. Jest tym mało ambitnym 
początkiem od którego wszystko się zaczyna. 

 

 Możesz w różny sposób radzić sobie z oporem. W chwilach, gdy nie możesz się do czegoś 
zabrać możesz: 

- zwrócić się do Boga i prosić go o wytrwałość 

- obiecać sobie nagrodę za wykonanie zadania 

- powtarzać sobie w duchu, że wszystko co naprawdę wartościowe wymaga pracy i wysiłku 

- powiedzieć sobie, że zrobisz tylko część zadania, a resztę wykonasz go później 

- postanowić, że będziesz robić coś tylko przez 15 minut, a potem skończysz 

 Cokolwiek wybierzesz ważne jest by zacząć i przełamać opór. 

 

„Niewiele w życiu osiągniesz jeżeli będziesz pracował tylko wtedy, 

gdy dopisuje ci humor.” 

 

„Z samodyscypliną jest jak z mięśniami, trzeba ją nieustannie ćwiczyć.” 


 

„ Po prostu to zrób!” 

 

 

Sytuacje życiowe wywołujące stres 

 

 Czy jest ci bliski taki scenariusz? Wszystko idzie ci świetnie. Trwasz przy swoich zamie-
rzeniach, realizujesz krok po kroku swój cel. Jesteś z siebie dumny. Nagle w twoim życiu 
pojawia się jakaś „wyjątkowa sytuacja”. Tracisz pieniądze, zostajesz porzucony, lub po prostu 
czujesz okropną nudę i monotonie w swoim życiu. Czujesz się źle. Realizacja twojego celu 
zaczyna wydawać ci się ponad twoje siły. Robisz jeden wyjątek od ustalonych postanowień. 
Czujesz się z tego powodu jeszcze gorzej. Zawiodłeś siebie. Czujesz się winny. Stan ten 
powoduje, że robisz kolejny wyjątek, a potem następny. Teraz powrót na właściwy kurs 
wydaje się niemal niemożliwy. Rezygnujesz w poczuciu totalnej porażki. 

 

 Gdy pojawi się „wyjątkowa sytuacja” w twoim życiu musisz być na to przygotowany. 
Najlepiej w takich momentach koncentrować się na rozwiązaniu problemu, a nie negatyw-
nych emocjach i uczuciach. A więc, gdy zostaniesz porzucony powinieneś myśleć o wspa-
niałym partnerze, którego niedługo poznasz, a nie o cierpieniu i odrzuceniu. Koncentrować 
się na miłości do siebie i świata. Musisz wierzyć, że jedna osoba odeszła, po to by w twoim 
życiu pojawił się ktoś znacznie lepszy dla ciebie. „Wyjątkowa sytuacja” jest więc w 
rzeczywistości czymś dobrym dla ciebie i nie stanowi wymówki by zaprzestać realizacji celu. 

 

 Gdy tracisz jedną rzecz oznacza to jedynie, że czeka na ciebie coś lepszego. Skoncentruj się 
więc na znalezieniu tej rzeczy. Ciesz się, że niedługo będziesz ją mieć. Nie myśl o stracie 
tylko nowych możliwościach. Nie oddawaj się negatywnym emocjom, tyko skup się na tym 
co możesz zrobić. 

 

 Innym sposobem radzenia sobie ze stresem jest celowe zmniejszanie wagi problemu. Mów 
sobie: „Problem jest mały. Szybko sobie z nim poradzę.” Powtarzaj to sobie nawet wówczas, 
gdy rzeczywistość jest zupełnie inna. To pomoże ci szybko przystąpić do działania, a nie 
wpadać w stany depresyjne, które wywołują brak aktywności. 

 

 


 Postaraj się odkryć swój własny sposób radzenia sobie z trudnościami jakie niesie życie. 
Niech „wyjątkowe sytuacje” nie zakłócą twojej drogi do celu. Gdy coś sobie postanowisz nie 
odstępuj od tego, choćby nie wiem co. Niech się pali, ty trwaj przy swoim. Pamiętaj, gdy raz 
zrobisz odstępstwo, będzie ci łatwiej zrobić to kolejny raz. Pojawi się efekt domina. Za-
czniesz wracać do punktu wyjścia. Twoje życie się nie zmieni. Będziesz się czuł przegrany. 

 

 

„Zdradzę wam sekret, który pozwolił mi osiągnąć tak wiele: 

moja siła wynika wyłącznie z nieustępliwości 

w obliczu nieoczekiwanych i przygniatających trudności.” 

 

 

Przeszkody wewnętrzne i zewnętrzne 

 

 Na swojej drodze do celu napotkasz przeszkody wewnętrzne i zewnętrzne. Przeszkody we-
wnętrzne odnoszą się do twoich przekonań na to co jest możliwe, a co nie np. możesz uważać, 
że uda ci się skończyć studia, ale nigdy nie uda ci się zrobić doktoratu. Przeszkody zewnętrzne 
zaś odnoszą się do pewnych faktów rzeczywistych np. brak pieniędzy na studia. 

 

 Przeszkody wewnętrzne są bardzo trudne do wykrycia, gdyż stanowią one nasze przekona-
nia, a nie fakty rzeczywiste. Nie można ich zobaczyć. Są czymś w co wierzymy i co rzadko 
kwestionujemy. Oparte są na naszych przeszłych doświadczeniach oraz opiniach innych 
ludzi. By sobie z nimi poradzić należy zmienić sposób myślenia. Pokonanie ich wymaga 
pracy wewnętrznej. Do technik stosowanych, by poradzić sobie z przeszkodami 
wewnętrznymi należy np.: wizualizacja, afirmacje, słuchanie nagrań, czytanie książek 
dotyczących samorozwoju, psychoterapia itp. 

 

 Przeszkody zewnętrze można łatwo zdefiniować, gdyż stanowią rzeczywisty fakt. Bardzo 
często takie przeszkody można zobaczyć np. zepsuty samochód stanowi przeszkodę ze-
wnętrzną, którą widzimy i która uniemożliwia nam realizacje określonego zadania. Z 
przeszkodami zewnętrznymi można sobie radzić za pomocą ogólnie znanych strategii po-
stępowania (np. gdy nam się zepsuje samochód to dajemy go do mechanika) lub strategii 
wyłaniających się po kroku w miarę nabywania wiedzy. Można też sobie z nimi radzić za 
pomocą procesu twórczego. 


 

 Realizując swój cel powinieneś zawsze odróżniać przeszkody wewnętrzne od zewnętrz-
nych i stosować inne sposoby radzenia sobie z nimi. Jeżeli wydaje ci się, że coś jest niemoż-
liwe pamiętaj, że to tylko twoje przekonanie, oparte na przeszłych doświadczeniach, a nie 
rzeczywisty fakt. Być może, gdy zmienisz strategie, rzeczy niemożliwe staną się możliwe. 

 

„Bądź przygotowany na nieuniknione problemy i trudności. 

Nie możesz ich uniknąć, więc przygotuj się by reagować na nie w efektywny sposób.” 

 

 

„Spodziewaj się najlepszego, ale bądź przygotowany na najgorsze.” 

 

 

 

 

2. 

 

 

Schemat realizacji celów oparty na strategii małych kroków 

 

 

 

 Jeżeli chcesz zmienić coś w swoim życiu musisz wyznaczyć cel i ułożyć plan działania. 
Cel wyznacza kierunek, natomiast plan działania jest mapą, która pozwoli ci dojść tam dokąd 
pragniesz. Przed podróżą ważne jest ustalenie możliwych trudności i sposobów poradzenia 
sobie z nimi. Poniżej znajduje się schemat dzięki któremu uda ci się zrealizować każdy cel. 

 

 

I – WYZNACZANIE CELU 

 

 

Określ dokładnie swój cel. 

Pamiętaj, cel może być wielki. 

 

 Posłuż się schematem: 

 1) Wyznacz cel i rozbij go na drobne elementy. 

 2) Opisz cel tak szczegółowo jak to jest tylko możliwe. 

 

 


II – PLAN DZIAŁANIA 

 

Wyznacz zadania (kroki) prowadzące do celu. 

Pamiętaj, cel może być wielki ale kroki do niego prowadzące powinny być małe. 

 

 Posłuż się schematem: 

1. Określ czy sposób realizacji celu jest ogólnie znany, czy plan działania będzie 
wyłaniał się krok po kroku w miarę nabywania wiedzy. 
2. Wypisz szczegółowo zadania jakie muszą być wykonane, by cel został osiągnięty. 
3. Ułóż zadania w kolejności jakiej powinny być wykonane. 
4. Przy każdym zadaniu napisz co musisz dokładnie zrobić by zostało ono wykonane. 
5. Napisz jak długo zajmie ci realizacja każdego zadania 


 

Rozplanuj poszczególne zadania w czasie. 

Pamiętaj, tempo jakie wyznaczysz zadecyduje o tym, czy ci się uda czy nie. 

Postaraj się iść do przodu wolno i cały czas. 

 

 By monitorować postępy: 

 - Kup sobie specjalny kalendarz i przypisz poszczególnym dniom, tygodniom 
lub miesiącom zadania do wykonania. 

 - Jeżeli trudno jest przewidzieć dokładną datę realizacji poszczególnych zadań, 

 wykorzystaj notes. Każde zadanie umieść na osobnej kartce. 

 

III – SPOSOBY RADZENIA SOBIE Z PRZESZKODAMI 

 

Przygotuj sposoby radzenia sobie z przeszkodami na drodze do celu. 

 Ustal: 

1. Sposoby radzenia sobie ze stopniową utratą motywacji (techniki motywacyjne) 
2. Sposoby radzenia sobie z oporem przed nieprzyjemnymi zadaniami 
3. Sposoby radzenia sobie ze stresem 
4. Sposoby radzenia sobie z przeszkodami wewnętrznymi i zewnętrznymi 


 

 

 

 


„Celów nie osiąga się przez czytanie książek i prawienie sobie frazesów. 

Działaj. Podejmij pierwszy krok w kierunku swojego najbliższego celu.” 

 

 

 

3. 

 

Zasady skutecznego działania 


 

 Rozdział ten przedstawia najważniejszych zasady, jakimi powinieneś się kierować, gdy 
chcesz realizować swoje cele. Być może niektóre z nich stosujesz od lat i świetnie się 
sprawdzają. Zachęcam cię do przetestowania wszystkich. Największą ich zaletą jest to, że 
chronią cię przed nadmiernym wysiłkiem. Zapobiegają porażkom i okresom zastoju. 
Pozwalają posuwać się do przodu w sposób przemyślany i przyjemny. 

 

 

1 

Pracując kieruj się miłością do Boga i innych 

 

 

 Postaraj się by twoją główną motywacją do pracy było dobro innych. Pytaj siebie: „Jak 
mogę pomóc innym?, a nie „Co ja z tego będę miał ?”. Traktuj swoją pracę jak służbę dla 
innych. Działania wykonywane z miłości kosztują niewiele wysiłku. 

 

 Jeżeli uda ci się odnieść sukces dziękuj Bogu za talent i siły jakim cię obdarzył. Nie 
wywyższaj się nad innych. Nikogo nie krytykuj, ani nie poniżaj. Gdy poniesiesz porażkę 
umiej przyznać się do popełnionych błędów. Bądź gotowy do ciężkiej pracy by je naprawić. 

 

„Nie ma motywacji silniejszej niż miłość.” 

 

„Kochaj ludzi. Wykorzystuj rzeczy. 

Nigdy na odwrót.” 


 

2 

Rozbijaj cele na małe elementy i rozkładaj je w czasie 

 

 Jeżeli chcesz realizować skutecznie swoje cele, musisz nauczyć się rozbijać je na drobne 

elementy i rozkładać w czasie. 

 

 Co myślisz, gdy masz do przeczytania bardzo grubą książkę? Jeżeli nie jesteś molem 
książkowym to najprawdopodobniej odkładasz to zadanie w nieskończoność. Czy wiesz 
dlaczego tak jest? Dzieje się tak dlatego, iż nie potrafisz rozbić celu jakim jest przeczytanie 
całej książki na drobne elementy. 

 

 W wypadku książki, drobne elementy to jej poszczególne rozdziały. Przeczytanie książki 
oznacza więc: przeczytanie pierwszego, drugiego, trzeciego i kolejnego rozdziału. Gdybyś 
miał świadomość tych elementów oraz możliwości, że można je rozłożyć w czasie, cel nie 
wydawałby ci się tak straszny. Przeczytanie jednego rozdziału w ciągu jednego dnia przez 
kolejne 10 dni wydawałoby ci się czymś łatwym i przyjemnym. 

 

 Załóżmy, że zostałeś poproszony np. o napisanie raportu z przebiegu badań w przeciągu 
najbliższego miesiąca. Jaka jest twoja pierwsza myśl? Prawidłowa reakcja na to zadanie po-
winna być taka: „To nic trudnego. Raport będzie liczyć około 5 stron. Na napisanie każdej 
strony daje sobie 1 dzień. Powinienem mieć to z głowy za 5 dni.” Tego typu myślenie po-
zwoli ci szybko zabrać się do realizacji zadania i szybko go ukończyć. 

 

 Jeżeli będziesz myśleć o napisaniu całego raportu i nie będziesz świadomy jego elemen-
tów czyli poszczególnych stron to najprawdopodobniej wciąż będziesz zwlekał z rozpoczę-
ciem. W końcu pod koniec miesiąca, w ostatni dzień, będziesz próbował coś napisać. Będzie 
cię to kosztowało dużo wysiłku. W twoim mózgu zakoduje się informacja, że pisanie rapor-
tów jest czymś ogromnie pracochłonnym. Gdy w przyszłości dostaniesz podobne zadanie 
spotka się ono z ogromnym oporem. Znów będziesz wszystko przekładał do ostatniej chwili. 

 

 

„Tajemnica robienia postępów polega na tym by zacząć. 


Tajemnica rozpoczynania zaś to podzielenie złożonych przytłaczających zadań na małe, 
wykonalne części, a następnie zabranie się do pierwszej z nich.” 

 

 

3 

Zaczynaj zawsze od łatwego zadania i powoli posuwaj się do przodu. 

 

 Jeżeli lubisz sport i go uprawiasz zapewne wiesz, że przed właściwymi ćwiczeniami zaw-
sze występuje rozgrzewka. Wykonujesz łagodne ćwiczenia i stopniowo przechodzisz do coraz 
szybszego tempa. Ciało jest wówczas rozgrzane i ruch sprawia ci radość. Nikt nie zaczyna 
treningu od szybkich ćwiczeń czy sprintu. To tak nie działa. Pierwszy krok musi być łatwy. 

 

 Podobnie jest z systemem edukacji. Najpierw chodzisz do szkoły podstawowej, potem 
średniej, aż w końcu, jeżeli masz takie ambicje, idziesz na studia wyższe. Zaczynasz od ucze-
nia się podstaw, a z czasem, gdy nabierasz wprawy, przechodzisz do coraz trudniejszego ma-
teriału. Nikt nie wymaga od ciebie byś w szkole podstawowej brał na siebie ciężar programu 
szkoły wyższej. Zaczynasz od czegoś łatwego i stopniowo robisz coraz więcej. 

 

 Podobny schemat powinien pojawić się gdy zabierasz się za jakiś cel. Zaczynasz od czegoś 
łatwego i stopniowo w miarę nabierania wprawy i ochoty zabierasz się do trudniejszych rze-
czy. Pierwszy krok jaki robisz jest tak mały, że nie wywołuje on u ciebie zbytniego entuzja-
zmu. Masz poczucie, że właściwie nic nowego nie dzieje się w twoim życiu. Kolejne kroki są 
równie łagodne. 

 

 

„Zacznij od czegoś małego. 

 Ten pierwszy mały krok będzie początkiem kolejnego. 

Gdy zaczniesz pojawi się w tobie ochota na więcej. 

Gdy skończysz będziesz się czuł wspaniale. 
I oto właśnie w tym wszystkim chodzi!” 

 

 

 


 4 

Zapisuj cele i zadania do wykonania w notesie lub kalendarzu 

 

 Czy zapisujesz wszystkie swoje cele i wyznaczasz kroki, które pozwolą ci je zrealizować? 
Jeżeli nie, to zastanów się dlaczego tak jest? Być może nie wiesz jak się do tego zabrać lub 
nie masz świadomości jakie to jest ważne. Może jest tak, że zapisywałeś cele i kroki do nich 
prowadzące, ale padłeś ofiarą zbyt szybkiego tempa i się do tego zniechęciłeś. Jakikolwiek 
jest powód, pamiętaj że praca z długopisem i kartką papieru są sprawą kluczową by posuwać 
się do przodu. 

 

 Wyobraź sobie, że chcesz wybudować dom. Co ci jest w pierwszej kolejności potrzebne, 
zakładając, że masz działkę, pozwolenie na budowę i spadek w wysokości 1 miliona? Oczy-
wiście potrzebny ci jest projekt twojego wymarzonego domu. W projekcie tym jest opisany 
każdy szczegół realizacji domu. Zanim zaczniesz masz dokładny plan opisany na kartkach 
papieru. 

 

 Podobnie musi być z twoimi wszystkimi celami. Zanim zaczniesz, zrób projekt. Obmyśl 
strategie, rozpisz ją w kalendarzu i kontroluj postępy. Każde zadanie, które wykonasz skre-
ślaj, a obok pisz „sukces”. Pamiętaj o wolnym tempie, a praca z kalendarzem stanie się przy-
jemnością i powodem do dumy. Jeżeli nie masz, jeszcze dziś kup odpowiedni notes i kalen-
darz! 

 

„Myśl z ołówkiem w ręku.” 

 

 

5 

Wyznaczaj czas na wykonanie zadania 

 

 Czy lubiłeś się w szkole uczyć? Jeżeli nie, to czy wiesz dlaczego? Najprawdopodobniej jak 
większość uczniów uważałeś, że nauka zabiera to za dużo czasu. Jeżeli byłeś osobą mało 
systematyczną to zapewne robiłeś wszystko w ostatniej chwili i ciężar tego co masz zrobić 
zniechęcał cię do uczenia się. Gdybyś wyznaczył sobie czas nauki np. jedną godzinę dziennie 
i starał się podczas niej zrobić maksymalnie dużo to najprawdopodobniej miałbyś same piątki. 


 

 Gdy planujesz wykonanie jakiegoś zadania staraj się zawsze oszacować ile czasu zajmie ci 
jego realizacja. Rób to szczególnie wtedy, gdy zadanie jest nużące i wymaga wysiłku. Zoba-
czysz, że dzięki tej technice łatwiej będzie ci zacząć. Będziesz zaskoczony, że niektóre zada-
nia, które dawniej wydawały się trwać wieczność, tak naprawdę nie zajmują tyle czasu ile 
myślałeś. 

 

 

6 

Koncentruj się tylko na jednym zadaniu 

 

 Jeżeli wyznaczysz cel, a potem będziesz myślał o całej liście zadań do wykonania szybko 
się zniechęcisz. Unikaj tego. Gdy pracujesz z kalendarzem koncentruj się tylko na zadaniu 
przeznaczonym na dany dzień i nie myśl o całej reszcie. 

 

 Gdy pracujesz z notesem, na każde zadanie poświęć osobną stronę. Po wykonaniu zadania 
skreśl go i napiszesz obok „Sukces”, następnie przewróć stronę i przejdź do następnego. Mo-
żesz myśleć, że każda strona to jakby krok naprzód w kierunku celu. 

 

 Przygotuj się na to, że lista zadań może się zmieniać. Czasami w miarę zdobywania wie-
dzy okazuje się, że coś trzeba z niej odjąć, a coś innego dodać. Bądź elastyczny i nie przywią-
zuj się zbytnio do początkowego planu. Koncentruj się tylko na jednym zadaniu, które masz 
przed sobą. 

 

„ Zajmuj się tylko tymi rzeczami, które masz przed sobą, pod nosem. 

To takie proste – dlatego właśnie ludzie tego nie potrafią.” 

 

 

7 

Wystrzegaj się robienia wyjątków 

 

 Czy budowałeś kiedyś domki z kart? Jeżeli tak, to zapewne wiesz co się dzieje gdy starasz 
się wyciągnąć jedną z kart, gdy domek jest ułożony. Cała budowla chwieje się, albo burzy. 
Tak samo dzieje się, gdy realizujesz jakiś cel. Jedno odstępstwo może narazić cię na porażkę. 


Dzieje się tak dlatego, że jeden wyjątek prowadzi do następnego. Jeżeli raz się złamiesz bę-
dzie ci łatwiej zrobić to kolejny raz, a potem następny. 

 

 Czy wiesz co jest przyczyną tego, ze łamiesz swoje postanowienia? Przyczyną są najczę-
ściej trzy rzeczy: stopniowa utrata motywacji, opór przed nieprzyjemnymi zadaniami oraz 
nieprzewidziane problemy, które niesie życie. Jeżeli chcesz zrealizować swój cel oprócz do-
brego planu musisz mieć wypisane sposoby radzenia sobie z tymi rzeczami. By to zrobić mu-
sisz nauczyć się stosować: 

 

- techniki motywacyjne 

- techniki radzenia sobie z oporem przed nieprzyjemnymi zadaniami 

- techniki radzenia sobie ze stresem 

 

 Realizując swój cel bądź przygotowany na to, że może nie być łatwo. Oprócz planu 
działania zawsze miej w pogotowiu plan radzenia sobie z przeszkodami. Gdy się pojawią, 
pokonuj je. 

 

„Trwaj w uporze. Nigdy, ale to nigdy się nie poddawaj!” 

 

 

8 

Stosuj techniki motywacyjne 

 

 Na początku realizacji celu twoja motywacja jest zazwyczaj bardzo wysoka. To pozwala ci 
zacząć. Myślisz o celu i korzyściach jakie daje. Nie zdajesz sobie w pełni sprawy z trudów 
jakie cię czekają. Stopniowo w miarę realizacji celu, tracisz cel z oczu i coraz bardziej przy-
gniata cię ciężar zadań do wykonania. Entuzjazm mija. 

 

 By zapobiec rezygnacji konieczne stosuj techniki motywacyjne. Dzięki nim stale będziesz 
przypominał sobie o celu i jego korzyściach. Techniki motywacyjne, które możesz stosować 
to: 

1) monitorowanie postępów w kalendarzu lub notesie 
2) przepisywanie codziennie w kalendarzu korzyści jakie niesie cel 
3) umieszczenie zdjęcia przedstawiającego twój cel w widocznym miejscu 



4) napisanie scenki, która się wydarzy, gdy cel zostanie osiągnięty i wizualizowanie jej 
sobie rano i wieczorem, przepisywanie lub czytanie w wolnych chwilach 


 

 Pamiętaj, że jeżeli stracisz cel z oczu szybko zrezygnujesz. Podczas realizacji celu zawsze 
koncentruj się na korzyściach jakie niesie, a nie wysiłku jaki wymaga jego realizacja. 
Przygotowanie do egzaminu powinieneś kojarzyć z radością jakie niesie ukończenie studiów i 
dobra praca. Te skojarzenia powinny być automatyczne. Tego się można nauczyć. Jeżeli 
ustalasz jakiś cel zawsze koncentruj na jego korzyściach. 

 

„Koncentruj się na swoich celach. 

Koncentruj się. Koncentruj się. Rób to bezustannie.” 

 

 

9 

Gdy ci się czegoś nie chce, wstań i to zrób. 

 

 Powinieneś dążyć do tego by przełamywanie oporu stało się twoim nawykiem. Ćwicz to 
tak często jak to tylko możliwe. Za każdym razem, gdy nie chce ci się czegoś zrobić, wstań i 
to zrób. Dzięki takiemu treningowi kształtujesz w sobie silna wolę. 

 

 Gdy będziesz to robił regularnie, przełamywanie oporu zacznie sprawiać ci przyjemność. 
Możesz się wręcz uzależnić od stawiania sobie trudnych wyzwań. Samodyscyplina wspaniale 
wpłynie na twoje poczucie własnej wartości. Twój szacunek do siebie wzrośnie. Aprobata 
innych ludzi nie będzie miała znaczenia, gdyż ty sam wewnętrznie będziesz się czuł wiele 
wart. 

 

Najlepszymi sposobami radzenia sobie z oporem przed nieprzyjemnymi zadaniami jest: 

1) zrobienie listy wymówek jakie stosujesz by nie zabrać się za zadanie 
2) wcześniejsze przygotowanie do zadań 
3) zwrócenie się do Boga i proszenie go o wytrwałość 
4) obiecanie sobie nagrody za wykonanie zadania 
5) powtarzanie sobie w duchu, że wszystko co naprawdę wartościowe wymaga pracy 


 i wysiłku 

6) powiedzenie sobie, że zrobi się tylko małą część zadania, a resztę wykona później 



7) powiedzenie sobie, że przeznacza się na zadanie tylko 15 minut, a potem się go 


 zakończy 

Zacznij od czegoś małego! To jedna z najlepszych metod przełamywania oporu. 

 

„Samodyscyplina to nawyk robienia rzeczy we właściwym czasie, 

bez względu na to czy mamy na to ochotę czy nie .” 

 

 

10 

Uodpornij się na niewygody życia 

 

 Są ludzie, którzy uważają, że wszystko w życiu powinno być łatwe, lekkie i przyjemne. 
Jeżeli tak nie jest uważają, że coś jest nie tak. Wysiłek ich przeraża. Wciąż szukają łatwych 
dróg, a jeżeli ich nie znajdują poddają się. 

 

 Są też tacy, którzy pogodzili się z prawdą, iż wszystko co w życiu naprawdę wartościowe 
wymaga czasu, pracy i zaangażowania. Życie jest trudne. Problemy i stresy są nieuniknione. 
Gdy pojawiają się trudności zajmują się ich rozwiązaniem. Ludzie ci potrafią zmusić się do 
działania nawet wówczas, gdy im się nie chce. Wykształcili oni w sobie odporność na niewy-
gody życia. 

 

 Do której z tych grup ludzi należysz? Jeżeli do pierwszej przygotuj się na to, że ciągle 
będziesz stał w miejscu. Niewiele w życiu osiągniesz. Pamiętaj, jeżeli oczekujesz od życia by 
było łatwe, będzie ona zawsze dla ciebie ciężkie. Jeżeli pogodzisz się z faktem, że jest trudne 
i wymaga ciągłej systematycznej pracy, stanie się dla ciebie łatwe. 

 

 

„Na skróty donikąd nie dojdziesz. 

Chcesz odnieść wielki sukces ? 

Zaczynaj pracę trochę wcześniej, pracuj ciężej i kończ trochę później.” 

 

 

 

 


Najważniejsze zasady 

 

1) Pracując kieruj się miłością do Boga i innych 
2) Rozbijaj cele na drobne elementy i rozkładaj je w czasie 
3) Zaczynaj zawsze od łatwego zadania i powoli posuwaj się do przodu 
4) Zapisuj cele i zadania do wykonania w notesie lub kalendarzu 
5) Wyznaczaj czas na wykonanie określonych zadań 
6) Koncentruj się tylko na jednym zadaniu 
7) Wystrzegaj się robienia wyjątków 
8) Stosuj techniki motywacyjne 
9) Gdy ci się czegoś nie chce, wstań i to zrób 
10) Uodpornij się na niewygody życia 


 

 

„Kiedy człowiek wytrwale pracuje, 

bogowie są z nim.” 

 

 

 

 

4. 

 

Ciemna strona sukcesu 

 

 

 

 

 Czy znasz ludzi, którzy wiele w życiu osiągnęli, a potem wszystko stracili? Jeżeli nie to 
pomyśl o znanych piosenkarzach, aktorach, politykach… Byli niemal wielbieni przez tłumy, 
a potem nagle wszystko się skończyło. Wpadli w uzależnienie. Zaczęli pić, brać narkotyki lub 
stali się bardzo otyli. Rozpadły się ich małżeństwa z powodu afer seksualnych. Z samej góry 
spadli na sam dół. Jak myślisz dlaczego tak się stało ? 

 

Historie życia ludzi sukcesu często wyglądają tak: 

 

1) Człowiek przejawia w jakieś dziedzinie talent. Od najmłodszych lat rozwija go. Ciężko, 
systematycznie pracuje. Otoczenie wspiera jego wysiłki. 


 

2) Człowiek odnosi wielki sukces. Staje się sławny. Zdobywa pieniądze i wszystko to o czym 
przeciętny człowiek może tylko marzyć: luksusowy dom, samochód, atrakcyjnego partnera 
życiowego…Jest kochany i wielbiony. 

 

3) Człowiek przyzwyczaja się do wygodnego życia i podziwu innych. Zaczyna wierzyć, że 
jest kimś wielkim i wyjątkowym. Uznaje, że wszystko zawdzięcza sobie i swojej pracy. 
Sukces wywołuje w nim poczucie, że jest kimś lepszym od innych. 

 

4) Człowiek po latach ciężkiej pracy jest zmęczony. Rozluźnia się. Przestaje koncentrować 
się na tym co przyniosło mu sławę. Zaczyna ponosić porażki z którymi nie potrafi sobie 
poradzić. W swoim mniemaniu jest kimś wielkim, kimś komu się wszystko udaje. Chce 
kolejnych szybkich sukcesów. Organizm jest jednak zmęczony. Chce odpoczynku. Odmawia 
dalszej ciężkiej pracy. Gdy sukcesy nie przychodzą, człowiek wpada w depresje i 
uzależnienie. 

 

5) Człowiek powoli zaczyna się staczać. Jest w szponach nałogu. Traci miłość, szacunek 


i podziw innych. Ponosi coraz więcej porażek. Mimo krytycznej sytuacji w jakiej się znalazł 
nie potrafi przyznać, że jest z nim źle. Wciąż wierzy, że jest kimś wielkim i wyjątkowym. Nie 
rozumie co się stało. Dlaczego nie potrafi zmobilizować się do pracy? Dlaczego życie zrobiło 
się nagle takie ciężkie? 

 

 Najgorszą rzeczą jaką człowiek może uczynić po osiągnięciu sukcesu to uwierzyć, że jest 
wielki, wyjątkowy i lepszy od innych. Nigdy, ale to nigdy tak o sobie nie myśl! To jest 
największa pułapka sukcesu. Jeżeli wpadniesz w samozadowolenie, jeżeli zaczniesz myśleć, 
że możesz absolutnie wszystko to zaczniesz staczać się w dół. Twoja pycha cię zgubi! 

 

 Gdy uda ci się osiągnąć sukces pierwsze co powinieneś zrobić to podziękować Bogu za 
talent i siły, którymi cię obdarzył byś mógł zrealizować swój cel. Dziękuje mu tak gorąco jak 
tylko potrafisz. To co osiągnąłeś zawdzięczasz jemu. To on jest wielki i wspaniały. A nie ty! 

 

Jeżeli chcesz pozostać na szczycie: 

1) uznaj, że Bóg jest źródłem twych sukcesów, on jest wielki, a nie ty; dziękuj mu za 
wszystko co udaje ci się osiągnąć 



2) nigdy nie zapominaj, że sukces wymaga wolnej i systematycznej pracy; 


 nie przemęczaj organizmu, ani nie rozleniwiaj 

3) niech kieruje tobą miłość do innych, a nie pogoń za podziwem i chęć bycia lepszym 
4) traktuj wszystkich dobrze; dziel się tym co masz 


 

Trzymaj się tych złotych zasad, a nigdy nie doświadczysz goryczy upadku. 

 

 Realizując jakikolwiek swój cel kieruj się miłością do Boga i innych. Zrezygnuj z czytania 
książek motywacyjnych, które rozbudzają nadmierny optymizm. Przekonują, że jesteś wielki i 
że możesz absolutnie wszystko jeżeli tylko będziesz bardzo wierzył i chciał. Tak nigdy nie 
było, nie jest i nie będzie. Tylko Bóg jest wszechmocny. Nie ty. „Niech będzie wola Twoja, a 
nie moja”. Niech te słowa zapadną ci w pamięci. Sam bez Boga niewiele możesz. Nawet jak 
uda ci się coś osiągnąć to niemal na pewno to stracisz. Załamiesz się i wpadniesz w nałóg. 

 

 

„Nigdy nie zapominaj o tym, że twój talent pochodzi od Boga.” 

 

Niech najważniejszą modlitwą jaką odmawiasz będą słowa „Dziękuję”. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 


 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Szczęśliwe związki 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 


 

1. 

 

Tradycyjny sposób budowania związków 

 

 

 

 

 Czego pragniesz w życiu? „Chce kochać i być kochanym”. Miłość jest tym czego więk-
szość z nas pragnie najbardziej. Tak było 1000 lat temu i tak jest teraz. Piosenki, książki, fil-
my wszystko zawiera opowieść o miłości lub jej stracie. Żyjemy by dzielić się miłością. 

 

 Jak zdobyć miłość, której tak pragniemy? Większość z nas uważa, że przede wszystkim 
należy ją dawać. Schemat postępowania osoby pragnącej zdobyć miłość wygląda następująco: 

 

1) Człowiek pragnie otrzymywać miłość od innych ludzi. Uważa, że to da mu szczęście. 
Staje się miły, kochający, życzliwy. Poświęca się by otrzymać sympatię i miłość. 


 

2) Człowiek uważa , że skoro daje druga osoba winna to odwzajemnić. Im więcej dał 
tym większe są jego oczekiwania co do drugiego człowieka. Jeżeli inni ludzie odwza-
jemniają jego starania czuje się szczęśliwy, jeżeli nie czuje się odrzucony i załamany. 
Jego poczucie własnej wartości uzależnione jest od innych. 


 

 Nie ma nic złego w dawaniu miłości. Wręcz przeciwnie, jest to coś wspaniałego. Jest to 
jedna z najgłębszych potrzeb ludzkich. Problem pojawia się wówczas, gdy człowiek ocze-
kuje, że za swoje starania drugi człowiek powinien mu się odpłacić – dać coś w zamian. 
Daje ci miłość więc oczekuje, że i ty mi ją dasz. 

 

 Ludzie z natury nie lubią spełniać niczyich oczekiwań. Chcą być wolni. Chcą sami de-
cydować o dawaniu miłości. Gdy wyczuwają, że są do tego zobligowani czują wewnętrz-
ny bunt. Nie chcą robić czegoś dla kogoś bo muszą. Wyczuwają, że są poddawani mani-
pulacji i odchodzą. 

 

 


 Sytuacja taka bardzo często występuje w małżeństwie. Żona rezygnuje z własnego 
rozwoju i całą uwagę poświęca mężowi. Daje miłość by otrzymać ją w zamian. Mąż wy-
czuwa jej oczekiwania i czuje się nimi zniewolony. Oddala się emocjonalnie i fizycznie. 
Kocha swoja żonę, ale potrzeba wolności każe mu się oddalić. 

 

 Jedną z najważniejszych umiejętności jakiej trzeba się nauczyć by mieć szczęśliwe 
związki jest dawanie drugiemu człowiekowi wolności. Jeżeli pogodzimy się z tym, że nic 
nam się od drugiego człowieka nie należy staniemy się wolni i zaczniemy prawdziwie ko-
chać innych. 

 

 

„Nie staraj się pamiętać, że coś komuś dałeś, 

ale zawsze pamiętaj o tym co otrzymałeś.” 

 

 

 

2. 

 

Bycie szczęśliwym ze sobą 

jako droga do szczęśliwych związków 

 

 

 

 By mieć szczęśliwe związki z innymi musisz zacząć od siebie. Musisz nauczyć się być 
szczęśliwym ze sobą. Gdy jesteś zadowolony z siebie dajesz innym ludziom nie oczekując nic 
w zamian. Ludzie odwzajemniają ci to i dzięki temu tworzysz szczęśliwe związki. 

 

 Gdy nie jesteś szczęśliwy z sobą nie dajesz innym zbyt wiele, a jeżeli to robisz to tylko po 
to by otrzymać coś w zamian. Manipulujesz innymi by brać. Ludzie to wyczuwają i nie udaje 
ci się stworzyć szczęśliwych związków. 

 

 

 

 

 


„Jeśli nie wypełnisz najpierw siebie, to nie będziesz mieć nic, co mógłbyś dać komukolwiek. 

Zatem konieczne jest, abyś zadbał najpierw o siebie. Najpierw zadbaj o swoją radość. 

Kiedy odczuwasz radość, nie musisz myśleć o dawaniu. 

 Dawanie odbywa się w sposób naturalny, dzięki nadmiarowi, który masz w sobie.” 

 

 

Jeżeli jesteś szczęśliwy ze sobą: 

- dobrze o sobie myślisz 

- dbasz o siebie 

- czujesz, że jesteś wart miłości 

- dajesz innym i nie oczekujesz niczego w zamian 

- gdy ktoś cię odrzuca wciąż o sobie dobrze myślisz 

- gdy ponosisz porażkę wciąż o sobie dobrze myślisz 

- twoje poczucie własnej wartości zależy od ciebie, a nie innych 

 

Jeżeli jesteś nieszczęśliwy ze sobą: 

- jesteś wobec siebie krytyczny 

- nie dbasz o siebie 

- czujesz, że nie jesteś wart miłości 

- dajesz innym by otrzymać coś w zamian 

- gdy ktoś cie odrzuca czujesz się zraniony i pragniesz zemsty 

- gdy ponosisz porażkę czujesz do siebie nienawiść 

- twoje poczucie własnej wartości zależy od innych 

 

 

„W systemie wartości człowieka nie ma nic ważniejszego 

- bardziej decydującego o jego rozwoju psychicznym i motywacjach – 

niż miłość i szacunek jakim darzy on sam siebie. 

 

 

 Jeżeli nauczysz się być szczęśliwy ze sobą, nigdy nie zabraknie ci miłości. Będziesz two-
rzył szczęśliwe związki. Jeżeli się tego nie nauczysz będziesz wciąż dawał i nie otrzymywał 
niczego w zamian. Poniżej znajduje się siedem najważniejszych zaleceń, których stosowanie 
umożliwi ci bycie szczęśliwym ze sobą: 


 

1) Regularnie nawiązuj kontakt boską częścią ciebie 
2) Traktuj swoje ciało z miłością – jak doskonałe dzieło Boga 
3) Oczyszczaj swoją przeszłość 
4) Rozwijaj się wolno i systematycznie 
5) Doceniaj siebie 
6) Bądź ze sobą szczery w obliczu porażek 
7) Czuj się ze sobą dobrze w obliczu odrzucenia 


 

1 

Regularnie nawiązuj kontakt z boską częścią ciebie 

 

 

 Każdy z nas posiada ciało i umysł, jednak w swej istocie jesteśmy istotami duchowymi. 
Posiadamy w swoim wnętrzu duszę, która jest wieczna. By poczuć się ze sobą szczęśliwy 
musisz się nauczyć nawiązywać z nią kontakt. Możesz to zrobić przez: 

 

1) modlitwę 
2) medytację 
3) jogę 
4) kontakt z naturą 
5) kontakt z dziećmi 


 

 Jeżeli trudno przychodzi ci nawiązywanie kontaktu z boska częścią ciebie to mam dla cie-
bie zadanie. Czy masz jakieś swoje ulubione zdjęcie z dzieciństwa? Jeżeli tak to koniecznie 
wyciągnij go, opraw i postaw w widocznym miejscu. Patrz na buzie dziecka na zdjęciu tak 
często jak to możliwe. Uświadom sobie, że w twoim wnętrzu wciąż jest ta niewinna istota, 
musisz ją tylko odnaleźć. Ta część ciebie pragnie twojej miłości i uwagi. Nie chce być karana, 
ani krytykowana za wszystko. Chce być kochana taka jaka jest. Zatroszcz się więc o nią. Daj 
jej tyle miłości ile potrzebuje. Dziecko, które widzisz jest doskonałe i piękne takie jakie jest. 
Ty w swej istocie także taki jesteś. 

. 

 „By zyskać miłość, wypełnij się nią, aż po brzegi.” 

 

 


„Prawdziwe piękno pochodzi z wewnątrz, 

rodzi się z ducha, a rozwija dzięki promieniowaniu przebóstwionej duszy. 

Takie piękno przyciąga i umacnia tych, którzy na nie patrzą.” 

 

 

 

2 

Traktuj swoje ciało z miłością - jak doskonałe dzieło Boga 

 

 Jeżeli twoje ciało odbiega od ustalonego kanonu piękna to może być ono przyczyną two-
jego cierpienia. Możesz go nie akceptować i nie dbać o niego należycie. 

 

 By to zmienić musisz zacząć myśleć o swoim ciele inaczej. Patrz na niego jak na doskonałe 
dzieło Boga. Nie ma drugiej takiej osoby jak ty. Jesteś jedyny i niepowtarzalny. Pozwól in-
nym myśleć o twoim ciele w dowolny sposób. Ty jednak zawsze je kochaj, afirmuj i uważaj 
za piękne. Traktuj swoje ciało tak jakbyś traktował najlepszego przyjaciela. Pomyśl, jak wiele 
robi ono dla ciebie każdego dnia. Jak zawsze ci jest posłuszne i oddane. Kochaj go więc. 

 

„To nie twoje ciało jest brzydkie, tylko twoje myśli o nim.” 

 

By pokochać swoje ciało: 

1) Pomyśl o wszystkich negatywnych myślach na temat swojego ciała. 


 Uznaj, że są one pewnym „wadliwym programem”, który przejąłeś ze środowiska. 

2) W wyobraźni wyrzuć ze swojej głowy ten program. 
3) Poczuj, że twoje ciało jest pięknym, niepowtarzalnym dziełem Boga. 


 

 Czy znasz ludzi, którzy nie są zbyt atrakcyjni, a mimo to mają ogromne powodzenie? Są 
popularni, lubiani i kochani przez innych. Jeżeli znasz to czy wiesz dlaczego tak jest? Ludzie 
ci zrozumieli, że inni myślą o tobie w taki sam sposób jak ty to robisz. Jeżeli będziesz myśleć, 
że masz piękne ciało to inni też tak zaczną o nim myśleć. Jeżeli będziesz myśleć, że jest 
brzydkie ludziom także wyda się brzydkie. Wszystko zależy od ciebie i twojego postrzegania. 

 

„Zawsze koncentruj się na pięknych elementach swojego ciała. 
Radosne oczy, szczery uśmiech ? – co w twoim przypadku jest tym wyjątkowym elementem?”. 


 Czy jest jakaś część ciała, która wyjątkowo ci się podoba? Jeżeli tak to koncentruj się na 
niej. Gdy zaczniesz dostrzegać piękne elementy swojego ciało w naturalny sposób zaczniesz o 
niego dbać. Będziesz lepiej wyglądać i lepiej się czuć. Twoje pozytywne wibracje spowodują, 
że będziesz wytwarzał wokół siebie aurę piękna. Inni to wyczują i twoje ciało będzie również 
wydawać im się piękne bez względu na to jak wygląda. 

 

„Odkryłam w końcu, że nikt, ale to absolutnie nikt w moim otoczeniu nie ma idealnego ciała. 

Każdy miał za to coś co mi się szczególnie podobało. 

To proste odkrycie w tamtym okresie było dla mnie wyzwalające.” 

 

 

3 

Oczyszczaj swoją przeszłość 

 

 

 Najczęściej nieumiejętność bycia szczęśliwym ze sobą wynika z bolesnych wspomnień. 
Jeżeli jako dziecko lub jako nastolatek doświadczyłeś odrzucenia od ważnych dla ciebie osób, 
najprawdopodobniej wykształciło się w tobie przekonanie, że jesteś niewiele wart. Do takich 
osób można zaliczyć: rodziców, pierwszą miłość czy grupę rówieśników. Ich odrzucenie za-
zwyczaj boli najbardziej. Jeżeli byłeś przez nich źle traktowany to przez całe życie będziesz 
mieć skłonności by myśleć o sobie źle. 

 

 Zazwyczaj jesteśmy odrzucani z powodu wyglądu lub niepowodzeń w jakieś dziedzinie. 
Odrzucenie sprawia nam ból. Nasz wygląd i porażki stają się przyczyną naszego cierpienia. 
Przestajemy dobrze o sobie myśleć. Gdy tak się dzieje inni wyczuwają to i zaczynają nas 
jeszcze bardziej odrzucać. My zaczynamy się jeszcze gorzej czuć. Tak powstaje błędne koło. 

 

 Jak myślisz jaki jest sposób by wyjść z tego błędnego koła? Ludzie, którzy próbują pora-
dzić sobie z bolesnymi wspomnieniami z przeszłości próbują różnych metod, aż w końcu od-
krywają, że jedyną drogą by być znów szczęśliwym jest przebaczenie. 

 

 Czy wiesz dlaczego tak ważne jest przebaczenie? Jest tak dlatego, iż jeżeli nie przebaczysz 
drugiemu człowiekowi wciąż będziesz czuł do niego urazę i gniew. Twoim głównym pra-
gnieniem będzie chęć rewanżu i zemsty. Marzenia i fantazjowanie o swojej wielkości pozba-


wią cię energii, którą mógłbyś wykorzystać na stopniowe i systematyczne realizowanie war-
tościowych celów. Oprócz tego wciąż będziesz ranił bezbronne osoby w twoim otoczenie i 
nie będziesz wiedział dlaczego. 

 

 Przebaczyć należy nie tylko innym, ale także i sobie. Jeżeli tego nie zrobisz wciąż będziesz 
czuł się winny. Poczucie winy spowoduje, że będziesz się stale nieświadomie karał. Nie po-
zwolisz sobie na szczęście. Wejdziesz na drogę autodestrukcji. Wpadniesz w nałóg lub depre-
sje. 

 

Wybaczenie innym 

 

 Niezwykle trudno jest przebaczyć ludziom, którzy nas skrzywdzili. Czy wiesz dlaczego 
tak jest? Dzieje się tak dlatego, gdyż wybaczenie oznaczałoby akceptacje krzywdy jaką nam 
wyrządzili. Nasz umysł buntuje się przed tym. Nie chce akceptować zła. Możemy wielokrot-
nie powtarzać, że komuś przebaczamy, mimo to nadal czuć urazę. By prawdziwie przebaczyć 
drugiemu człowiekowi należy wniknąć głębiej w naturę człowieka. 

 

 Wyobraź sobie komputer. Ma on różnego rodzaju programy. Programy te są napisane 
przez informatyków. Jedne z nich uważasz za dobre, a inne za złe. Gdy jakiś program uwa-
żasz za zły usuwasz go i instalujesz nowy. 

 

 Z mózgiem jest podobnie. Jest on jak najwyższej jakości komputer. Masz w nim różnego 
rodzaju programy. Programy te składają się z przekonań dotyczących rzeczywistości. Na ich 
podstawie w określony sposób myślisz, odczuwasz i zachowujesz się. Programy te nieświado-
mie przejmujesz ze środowiska. Opierają się one głównie na opiniach ludzi z którymi masz 
kontakt w codziennym życiu. Są zbiorem tego co o życiu sądzą twoi rodzice, nauczyciele, 
przyjaciele, znajomi. 

 

 Ogólnie programy można podzielić na dobre i wadliwe. Dobre programy to takie dzięki, 
którym masz dobre relacje ze sobą i ludźmi wokół. Powodują, że jesteś szczęśliwy. Ich dzia-
łanie umożliwia ci skuteczne funkcjonowanie w otaczającym świecie. Wadliwe programy to 
takie, które ranią ciebie i ludzi. Powodują, że cierpisz i jesteś nieszczęśliwy. Ich działanie 
uniemożliwia ci sprawne funkcjonowanie. 

 


 Wyobraź sobie, że każdy człowiek posiada w swoim umyśle różnego rodzaju programy. 
Jedne mogą ci się podobać, a inne nie. Jeżeli nie lubisz jakieś osoby to tak naprawdę nie lu-
bisz jej programu. Druga osoba sama w sobie jest niewinna. Przejęła ona nieświadomie jakiś 
„wadliwy program” z otoczenia i zachowuje się zgodnie z nim. Może ona ranić i krzywdzić 
innych. Nie potrafi ona jednak inaczej się zachowywać. W jej głowie uruchamia się program, 
a ona działa zgodnie z nim. 

 

 Czy wiesz dlaczego tak łatwo kocha się małe dzieci? Jest tak dlatego, że pozbawione są 
one jeszcze tych „wadliwych programów”. Są one niewinne i czyste. Dopiero z czasem „in-
stalują” w swoich umysłach programy, a nam coraz trudniej jest je kochać. 

 

 Zazwyczaj jest tak, że jedynie rodzice, a szczególnie matka jest w stanie bezwarunkowo 
kochać swoje dziecko. Miłość matki jest taka silna ponieważ nosi ona w sobie wspomnienia 
dziecka, które pozbawione było „wadliwego programu”. Pamięta niewinną istotę, która trzy-
mała na rękach. W przyszłości jej dziecko może zostać największym zbrodniarzem, ranić ją i 
wszystkich dookoła, ona jednak nie przestanie go kochać. Jej miłość jest bezwarunkowa, po-
nieważ potrafi ona odróżnić niewinną istotę swego dziecka od „wadliwego programu”, które 
przejęło. Program ten może potępiać, nienawidzić, gardzić nim, ale swoje dziecko zawsze 
będzie kochać. 

 

 Jeżeli chcesz bezwarunkowo kochać drugiego człowieka musisz nauczyć się patrzeć na 
niego przez pryzmat tego kim jest, a nie przez pryzmat jego programów. Programy mogą być 
dobre lub złe. Możesz je lubić lub nie. Człowiek jednak zawsze jest dobry i niewinny. Jest 
boską istotą, która nieświadomie „zainstalowała” w sobie pewne programy z którymi musi 
żyć. 

 

„Nasza prawdziwa jaźń jest duchowa. 

Nie jesteśmy ludźmi, którzy chwilami doznają przeżyć duchowych – jest odwrotnie: 

 jesteśmy istotami duchowymi doznającymi od czasu do czasu przeżyć właściwych ludziom.” 

 

 Niemal każdy z nas nosi w swoim sercu osobę, którą kochał i która z jakiś względów go 
odrzuciła. Czy w twoim życiu była taka osoba? Jeżeli tak to zapewne wiesz, że ból odrzucenia 
jest ogromny. Człowiek zaczyna źle o sobie myśleć. Czuje się nic nie wart. Stan ten może 
trwać latami. 


 Czy wiesz jak sobie poradzić z takimi uczuciami? Musisz popatrzeć na całą sytuacje w 
inny sposób. Wyobraź sobie, że ty i ta druga osoba jesteście dwiema istotami duchowymi, 
których naturalnym stanem jest kochanie siebie nawzajem. Oboje jednak posiadacie w sobie 
programy, które uniemożliwiają wam wyrażanie miłości. Wasze programy, które przejęliście 
ze środowiska powodują, że ranicie się nawzajem i nie umiecie razem żyć. Na głębszym, du-
chowym poziomie oboje pragniecie miłości, ale sposób myślenia, odczuwania i zachowania, 
którego nauczyliście sie w trakcie waszego rozwoju uniemożliwia wam to. 

 

 Pamiętaj, to nie druga osoba cię odrzuca tylko jej program. Uruchamia się on automatycznie 
pod wpływem twojego programu. Na głębszym poziomie między wami wciąż jest miłość. 
Możesz jej doświadczać, jeżeli nawiążesz kontakt z duchową istotą drugiej osoby. Możesz ją 
kochać do końca swych dni i otrzymywać od niej miłość. By tak się stało musisz jedynie od-
dzielić siebie i ją od programów, które blokują przepływ miłości. 

 

 Jeżeli chcesz wybaczyć drugiej osobie musisz wyobrazić sobie, że wyciągasz z jego głowy 
program, który cię rani. Gdy to zrobisz pozostanie niewinna, boska istota, którą łatwo będzie 
ci pokochać. 

 

 Jeżeli będziesz próbował pokochać drugiego człowieka wraz z programem, który cie rani to 
nigdy ci się to nie uda. Jest to niemożliwe. Twój umysł zbuntuje się przed pokochaniem cze-
goś co uważa za złe. Akceptacja programu, który cię rani oznaczałaby zgodę na niego. Do-
piero, gdy oddzielisz człowieka od jego programów odczujesz miłość i pełne przebaczenie. 

 

Wybaczenie osobie, która cię zraniła: 

1) Pomyśl o osobie, która cię zraniła w przeszłości. 
2) Postaraj się oddzielić tę osobę od programu, który cie rani. 


 W wyobraźni usuń z jej głowy ten program. Uznaj, że to on cię rani, a nie ta osoba. 

3) Teraz uświadom sobie, że w tobie także jest program, który rani drugą osobę. Oddziel 
się od niego. W wyobraźni usuń go ze swojej głowy, tak by nie był częścią ciebie, lecz 
czymś zewnętrznym. 
4) Popatrz na drugą osobę jak na niewinną istotę i powiedz jej: „Kocham cię”. 


Przytul ją do siebie i poczuj miłość. Uświadom sobie, że ty i druga osoba jesteście 
istotami duchowymi, których największym pragnieniem jest dawać i otrzymywać 

miłość. 


 

 Być może ten proces będziesz musiał powtórzyć wielokrotnie. Wszystko zależy od tego jak 
silną urazę żywiłeś do drugiej osoby. Twoje negatywne myśli są pewnego rodzaju nawykiem 
myślowym, który pojawia się automatycznie. Gdy uświadomisz sobie swój stary program, 
zacznij powtarzać słowa: „Kocham cię” myśląc o duchowej istocie drugiej osoby. Rób tak do 
momentu, aż poczujesz w swoim wnętrzu miłość do niej. 

 

„Błądzić jest rzeczą ludzką - przebaczać boską.” 

 

 

 

Wybaczenie sobie 

 

 

 Czy winisz się za jakieś zdarzenia z przeszłości? Jeżeli tak to musisz zrozumieć, że wyni-
kały one z pewnych „nieskutecznych programów”, które przejąłeś ze środowiska. To one są 
winne, a nie ty. Ty starałeś się najlepiej jak potrafiłeś. Pewnych rzeczy wówczas nie wiedzia-
łeś. Robiłeś to co wydawało ci się słuszne. 

 

 W inny sposób można to przedstawić tak. Wyobraź sobie, że w przeszłości chciałeś doje-
chać z Krakowa do Warszawy, ale miałeś ze sobą wadliwą mapę. Wciąż błądziłeś. Bardzo się 
starałeś osiągnąć cel, ale ci się nie udawało. Kto jest winny w tej sytuacji? Ty czy twoja wa-
dliwa mapa, którą otrzymałeś? Oczywiście winna jest mapa. Ty chciałeś dobrze. Z dobrą ma-
pą osiągnąłbyś zamierzony cel. 

 

 Gdy chcesz wybaczyć sobie jakieś zdarzenia z przeszłości musisz w wyobraźni usunąć ze 
swojej głowy „nieskuteczny program”, który spowodował szkody w twoim życiu. Musisz 
dokonać rozdzielenia między nim, a tobą. Kiedy to zrobisz poczujesz się czysty i niewinny. 
Pamiętaj, to program zawinił nie ty. 

 

 Działanie takie można porównać do oczyszczania komputera ze złego programu. Usuwasz 
go, by nie zajmował pamięci i nie wyrządzał szkód. To nie wina komputera, że ma zły pro-
gram, tylko programu. Jest źle napisany. Program jest winny, a nie komputer. Komputer bez 
danego programu działa bez zarzutu. 

 

 


Proces wybaczenia sobie: 

1) Pomyśl o zdarzeniu z przeszłości za które się winisz. 
2) Postaraj się oddzielić siebie od „nieskutecznego programu”, 


 który wywołał cierpienie w przeszłości. 

3) W wyobraźni wyrzuć go ze swojej głowy. Uznaj, że on zawinił nie ty. 
4) Poczuj, że jesteś czysty i niewinny. Nie ma w tobie programu. 


 

 

 Jeżeli chcesz dokonać w swoim życiu zmian to musisz nauczyć się oddzielać siebie od 
programów, które przejąłeś z zewnątrz. Ty jesteś boską, niewinną cząstką Boga. Programy są 
czymś przejętym z zewnątrz, dzięki którym funkcjonujesz w otaczającym cię świecie. 

 

 Podobnie jak programy komputerowe nie są komputerem, tak programy w twoim mózgu 
nie są twoim mózgiem. Możesz je usuwać i „instalować” nowe. Możesz wybrać życie pełne 
szczęścia lub pełne cierpienia. Wszystko zależy od ciebie. Ty decydujesz. 

 

 

„Nikt z nas nie może zmienić swojego wczoraj, 

ale każdy z nas może zmienić swoje jutro.” 

 

 

4 

Rozwijaj się wolno i systematycznie 

 

 Porzuć nadmierne ambicje i nastaw się na stały systematyczny rozwój. Pozbądź się przeko-
nania, że jesteś silny i wszystko zniesiesz jak tylko będziesz tego bardzo chciał i wierzył. 
Przyjmij inną strategię. Zacznij cieszyć się małym. Zobaczysz, że to właśnie zaprowadzi cię 
na szczyt. 

 

 Gdy zaczniesz rozwijać się wolno i systematycznie to odkryjesz, że daje to ogromne szczę-
ście. Będziesz się wspaniale ze sobą czuł. W twoim życiu nie będzie już miejsca na ciągle 
porażki i nienawiść do siebie. Przestaniesz uderzać głową w mur. Zaczniesz siebie szanować. 
Uwierz mi, nie ma nic wspanialszego. 

 


 Wyznaczaj sobie cele i stosuj strategię małych kroków, która opiera się na założeniu, że 
twój cel może być wielki, ale kroki do niego prowadzące powinny być małe i tak rozłożone w 
czasie, byś niemal nie odczuwał, że cokolwiek nowego dzieje się w twoim życiu. Bądź dla 
siebie łagodny. 

 

 Pierwszy krok w kierunku celu: 

- nie powinien wzbudzać twojego entuzjazmu, ani poczucia, że robisz coś wielkiego 

- powinieneś czuć, że bez trudu go osiągniesz 

- wykonanie go powinno sprawiać przyjemność 

 

 Pierwszy krok powinien być tak mały, że wręcz powinieneś odczuwać niedosyt działania. 

Na początku powinno być łatwo! Kolejne kroki powinny być równie małe. 

 

 Jeżeli będziesz powoli posuwał się do przodu zobaczysz w swoim życiu wielkie, trwałe 
zmiany. Jeżeli będziesz chciał zmienić się szybko, będziesz wciąż stał w miejscu. Będą mijały 
lata, a twoje życie będzie wciąż wyglądać tak samo. 

 

 

„Sztuka polega na tym by iść do przodu małymi kroczkami.” 

 

 

 

5 

Doceniaj siebie 

 

 

 Wiele osób ma tendencję do tego by nie pamiętać o swoich sukcesach za to w kółko potra-
fią rozpamiętywać porażki. Czy w twoim przypadku też tak jest ? Jeżeli tak wypisz sobie 10 
swoich największych osiągnięć i powieś w widocznym miejscu lub noś w kalendarzu. Niech 
przypominają ci o twoich dokonaniach. 

 

 Większość z nas posiada w sobie wewnętrznego krytyka. Jest to perfekcjonista, który wy-
maga od nas doskonałości. Wciąż jest niezadowolony, jeżeli to co robimy nie jest bliskie 
ideału. Zadowalają go tylko wielkie sukcesy. Czy i ty posiadasz go w sobie? Jeżeli tak musisz 


zacząć świadomie go kontrolować. Nie pozwól mu władać swoim umysłem. Najlepiej wy-
mów mu pracę. Zwolnij go. Poślij na bruk! 

 Zmień strategię. Zacznij doceniać siebie. Kiedy rozpoczniesz pracę nad jakimś celem staraj 
się monitorować swoje osiągnięcia. Zapisuj je, a następnie mów sobie coś miłego np. „Świet-
na robota!”, „Udało mi się!”, „Tylko tak dalej”. Nagradzaj się za swoje osiągnięcia drobnymi 
przyjemnościami. Idź do kina, zjedz kolacje w restauracji, kup sobie ładne ubranie. Traktuj 
siebie tak jakbyś traktował najlepszego przyjaciela. Bądź dla siebie wyrozumiały i dobry. 

 

 

„Doceniaj się za robienie rzeczy małych! 

Doceniaj się za robienie rzeczy małych! 

 Doceniaj się za robienie rzeczy małych! 

 W tym tkwi sekret wielkich osiągnięć.” 

 

 

6 

Bądź ze sobą szczery w obliczu porażek 

 

 Jedno z powiedzeń mówi: „Jeżeli uda ci się za pierwszym razem, postaraj się ukryć zdzi-
wienie.”, inne zaś: „Nikt nigdy nie osiągnął doskonałości inaczej, niż na drodze wielu poważ-
nych błędów”. Tak też jest. Jeżeli pragniesz coś osiągnąć wiele razy ci się nie uda. 

To coś naturalnego. Nie wiń się za to i nie krytykuj. Naucz się celowo i świadomie myśleć o 
sobie dobrze, gdy ci się coś nie uda. Pogratuluj sobie: „Brawo. Oto odkryłem kolejny sposób, 
który nie działa. Wypróbuję teraz kolejny.” Traktuj porażki jako informacje co działa, a co 
nie. 

 

 Czy wiesz co jest prawdziwą porażką? Prawdziwą porażką jest nieumiejętność przyznania 
się do błędów i zaniechanie prób naprawienia ich. Upaść i leżeć – to jest prawdziwa porażka. 

 

 Załóżmy, że oblałeś ważny egzamin. Czy wiesz co jest w tym wypadku prawdziwą poraż-
ką? Prawdziwą porażka jest nieumiejętność wyciągnięcia wniosków z sytuacji i mówienie 
sobie kłamstw typu egzaminator się uwziął oraz nierobienie nic by zmienić sytuacje. Jeżeli 
będzie w tobie odwaga by przyznać, że nie poświęciłeś tyle czasu ile trzeba na naukę, jeżeli 


zmusisz się do pracy by kolejny raz przystąpić do egzaminu– jesteś zwycięzcą, mimo prze-
granej. 

 

 Załóżmy teraz, że przytyłeś. Czy wiesz co w tym wypadku jest prawdziwą porażką? Praw-
dziwą porażka jest okłamywanie siebie, że wygląd nie ma dla ciebie żadnego znaczenia i nie-
robienie nic, by zmienić stan w jakim się znalazłeś. 

 

 Stosując strategię małych kroków w swoim życiu z łatwością powinieneś poradzić sobie z 
większością swoich dawnych problemów. Ważne jest byś przeanalizował co stanowi główne 
źródło tego, że ci się nie udaje. Zbyt szybkie tempo? Ograniczające przekonania? Niechęć do 
ciężkiej pracy? Koniecznie musisz odpowiedzieć sobie na pytanie co hamuje twój rozwój. 

 

Pamiętaj choć popełniłeś błędy zawsze masz następną szansę. Przypuśćmy nawet, że próbo-
wałeś i poniosłeś porażkę za porażką. Zawsze możesz zacząć ponownie, ponieważ to co na-
zywamy prawdziwą porażką, nie jest spadaniem w dół, ale pozostaniem na dole. 

 

„Silni ludzie popełniają tyle samo okropnych błędów co słabi. Różnica polega jednak na tym, 
że silni potrafią przyznać się do błędów i czerpać z nich naukę. Biorą się do ciężkiej pracy i 
zaczynają od nowa. I w ten sposób stają się jeszcze silniejsi.” 

 

Po porażce trzeba: 

1. Przyznać się do popełnionych błędów 
2. Wziąć się do ciężkiej pracy by naprawić owe błędy 
3. Spróbować jeszcze raz 


 

 Działania te wymagają szczerości i pokory. By być szczęśliwym ze sobą musisz nauczyć się 
mówić sobie prawdę oraz zrezygnować z wyidealizowanego obrazu siebie. Musisz dać sobie 
prawo do bycia niedoskonałym i do popełniania błędów. Nie wiesz wszystkiego. Cały czas się 
uczysz. I tak będzie do końca twych dni. Nie bój się słów: „Jestem niedoskonały. Pomyliłem 
się”. Bądź w swoich oczach prawdziwy, a nie idealny. 

 

 

 

 


„…i poznacie prawdę, a prawda was wyzwoli.” 

 

„Prawda, która wyzwala to zazwyczaj prawda, 

której nie chcemy słyszeć.” 

 

 „Upadaj siedem razy, podnoś się osiem.” 

 

„Gdzie leżał sekret moich wielkich osiągnięć ? 

- Podnosiłem się za każdym razem, gdy upadłem.” 

 

 

 

7 

Czuj się ze sobą dobrze w obliczu odrzucenia 

 

 Są ludzie, którzy zrobią wszystko byś poczuł się źle: krytykują, obmawiają za plecami, 
manipulują tobą i zazdroszczą ci wszystkiego. Osoby takie każdego traktują z wyższością. Po 
spotkaniu z nimi poziom twojej energii jest niski. Zaczynasz się źle czuć. Ich krytycyzm po-
woduje, że zaczynasz źle o sobie myśleć. 

 

 Gdy ktoś cię odrzuca w takiej lub innej formie, ty wciąż powinieneś czuć się dobrze 

sam ze sobą. Ta postawa powinna być twoim świadomym wyborem. Powinieneś nieustannie 
ją ćwiczyć. Czujesz się ważny i wiele wart, mimo odrzucenia. Opinia drugiej osoby nie ma 
wpływu na twoje samopoczucie. 

 

 Być może znasz osoby, które prezentują taką postawę. Obserwuj je. Osoby takie nigdy 

nie pozwalają by czyjeś słowa zepsuły im humor. Ktoś ich odrzuca, a one słuchają spokoj-
nie, po czym stwierdzają: „Masz prawo do swojej opinii na mój temat. Jak jednak myślę o 
sobie inaczej. Nie musimy się zgadzać.”, „Tak popełniam błędy. Nie jestem doskonały, cały 
czas się uczę.” 

 

 Daj ludziom pełne prawo myślenia o tobie tak jak chcą. Niech cię odrzucają, krytykują, 
obmawiają za plecami, ty czuj się ze sobą dobrze. Nie walcz z nimi, ani nie przekonuj ich, że 
jesteś wiele wart. Nie musisz być przez wszystkich kochany! 

 


 „Ty myślisz tak, a ja inaczej i to jest w porządku”. Zacznij prezentować taką postawę. Bądź 
szczęśliwy i czuj się wspaniale. Kochaj i szanuj siebie bez względu na wszystko, a zobaczysz, 
że inni też zaczną to robić. Pamiętaj, ludzie myślą i traktują cię tak jak ty to robisz w stosunku 
do siebie. Jeżeli myślisz o sobie dobrze, oni też zaczynają tak myśleć. Jeżeli kochasz siebie, 
oni też zaczynają cię kochać. 

 

 Patrz na ludzi, którzy krzywdzą innych ze współczuciem. Sami są nieszczęśliwi i dlatego 
chcą by inni tacy byli. Powstrzymaj się od myślenia o nich źle. Mód się raczej za nich i do-
brze życz. Patrz na nich przez pryzmat tego kim są, a nie ich „wadliwych programów”. Wy-
baczaj, wybaczaj i jeszcze raz wybaczaj. 

 

„Tylko ty możesz zmniejszyć swoje poczucie własnej wartości. 

Ale nawet ty nie powinieneś tego robić!” 

 

„Nie musisz być przez wszystkich kochany! 

Daj innym prawo do nie kochania cię.” 

 

„Są ludzie, którzy odrzucą każdego. Pogódź się z tym.” 

 

 

 

3. 

Szczęśliwe związki z ludźmi – najważniejsze zasady 

 

 

 Jeżeli nauczysz się być szczęśliwym sam ze sobą w sposób naturalny będziesz mieć szczę-
śliwe związki. Ludzie sami będą chcieli spędzać z tobą czas. Twoje szczęście będzie się im 
udzielać. Dzięki tobie sami poczują się szczęśliwi. Oprócz szczęścia możesz dać ludziom 
znacznie więcej. Możesz pokazać im, że są dla ciebie ważni. A jak? Poniżej znajdują się naj-
ważniejsze zasady. 

 

 

 


1. Dawaj i nie oczekuj nic w zamian 
2. Doceniaj to co otrzymujesz 
3. Życz ludziom dobrze 
4. Mów prawdę 
5. Dawaj ludziom wolność 
6. Nie idealizuj ludzi, ani nie poniżaj 
7. Przyznawaj się do błędów i naprawiaj wyrządzone zło 


 

 

1 

Dawaj i nie oczekuj nic w zamian 

 

 By bezinteresownie dawać innym musisz czuć się ze sobą szczęśliwy. W pierwszej kolejno-
ści dbaj zawsze o swój rozwój. Dawaj sobie by potem móc dawać innym. Jeżeli nie dasz so-
bie szczęścia, radości i miłości to nie będziesz mieć nic co mógłbyś dać innym. 

 

 Kiedy będziesz zadowolony z siebie dawaj ludziom: uśmiech, uściski, dobre słowo. Dawaj 
ludziom swój czas, prezenty. Dawaj ludziom to za co nie mogą ci się odwdzięczyć. 

 

 Nie bój się słów „Kocham cię”. Jeżeli kogoś kochasz powtarzaj to wielokrotnie. 

Słowa te mają magiczną moc. Żyjemy po to by kochać i być kochanym. 

 

 Traktuj swoją pracę jak służbę dla innych. Jeżeli robisz coś z miłości nie wymaga to od cie-
bie wysiłku. Służ innym, pomagaj i nie oczekuj niczego w zamian. 

 

 

„Najważniejsze w życiu są te drobne akty miłości i dobroci, których nikt nie dostrzega.” 

 

 

2 

Doceniaj to co otrzymałeś 

 

 Doceniaj to co inni dla ciebie robią. Nie traktuj tego jak oczywistość, jak coś co ci się nale-
ży. Dziękuj za najdrobniejsze rzeczy. Dziękuj swojemu partnerowi, swoim dzieciom, rodzi-


com i przyjaciołom. Okazuj wdzięczność uśmiechem, uściskiem, pocałunkiem, dobrym sło-
wem. 

 

 Wypowiadaj słowo: „dziękuję” tak często jak to możliwe. Dziękuj pani, która posprzątała ci 
mieszkanie, mechanikowi, który naprawił ci samochód, fryzjerce, która zrobiła ci fryzurę. 

Dawaj innym poczucie, że to co dla ciebie robią jest ważne. Bądź wdzięczny za to co otrzy-
mujesz. 

 

 

3 

Życz ludziom dobrze 

 

 Życz ludziom tego co sam chciałbyś mieć. Życz im powodzenia, radości, miłości i szczęścia. 
Módl się za łaski dla innych. Często w myślach powtarzaj słowa: „Życzę ci wszystkiego do-
brego” lub „Niech ci Bóg błogosławi.” 

 

 Jeżeli zazdrościsz komuś czegoś to powiedz sobie w myślach: „To także jest dla mnie. 

Wszechświat jest obfity. Wszystkiego jest mnóstwo. Z Bożą pomocą także to dostanę.” 

Nich osiągnięcia innych będą dla ciebie źródłem inspiracji do własnych osiągnięć. Zawsze 
dobrze myśl o tych, którym się wiedzie lepiej od ciebie. 

 

 

4 

Mów prawdę 

 

 Ludzie pokochają cię za mówienie prawdy! Mów im szczerze o wszystkim co cię dotyczy. 
Zrezygnuj z wyidealizowanego obrazu siebie, z bycia osobą, której zawsze wszystko się uda-
je. Naucz się śmiać ze swoich słabości. Przyznawaj się do niepowodzeń. Przyznawaj się do 
swoich prawdziwych pragnień. 

 

 Przełam wstyd. Odważ się. Mów prawdę. Nic, ale to nic nie urzeka tak jak szczerość. Lu-
dzie nie lubią chodzących ideałów. Ludzie nie znoszą być okłamywani! Wybaczą ci wszystko 
oprócz kłamstwa. Zrezygnuj z bycia idealnym. Zacznij być prawdziwy! 

 


„Ludzie pokochają cię za mówienie prawdy!” 

 

„Odważ się być prawdziwy.” 

„Mówiąc prawdę przestajesz mieć cokolwiek do ukrycia.” 

 

„Błogosławieni, którzy umieją się śmiać z siebie, 

im nigdy nie zabraknie rozrywki.” 

 

 

5 

Dawaj ludziom wolność 

 

 Większość związków rozpada się nie przez zdradę, kłamstwo, przemoc tylko przez nad-
mierne oczekiwania. Ludzie z natury nie chcą spełniać niczyich oczekiwań. Chcą czuć się 
wolni. Wolność jest tym czego wszyscy pragniemy najbardziej! 

 

 Twoje oczekiwania miłości i akceptacji zniewalają ciebie i innych. Powodują, że stajesz się 
uległy. Postawa taka powoduje, że brak w tobie dążenia do własnego rozwoju, gdyż cała two-
ja energia ukierunkowana jest na innych. Oprócz tego masz skłonność do podporządkowania 
się i zatracania własnej indywidualności. Oceniasz siebie przez pryzmat tego co mówią o to-
bie inni. Twoim życiem rządzi lęk przed odrzuceniem. Czy chcesz być jego niewolnikiem? 
Czy chcesz spędzić życie na kolanach ? 

 

 Jeżeli nie to musisz dać innym prawo do odrzucenia cię. Zapamiętaj nikt na świecie nie 
urodził się po to by spełniać twoje oczekiwania. Nic ci się od nikogo nie należy! Drugi czło-
wiek ma prawo cię nie kochać, nie lubić, zdradzić, zawiść i odejść. To jest jego święte prawo. 
Naucz się przyjmować to ze spokojem. Pogódź się z tym. Daj drugiemu człowiekowi totalną 
wolność! 

 

„Najcenniejszą rzeczą jaka możesz dać drugiemu człowiekowi to wolność.” 

 

„Dając innym wolność, sam stajesz się wolny.” 

 

„Daj swojemu partnerowi wolność, a on nigdy od ciebie nie odejdzie.” 


 

6 

Nie idealizuj ludzi, ani nie poniżaj 

 

 Nie dziel ludzi na lepszych i gorszych. Traktuj wszystkich na równi. Patrz na drugiego 
człowieka przez pryzmat tego kim jest, a nie przez pryzmat jego osiągnięć czy wyglądu. 

 

 Nie idealizuj nikogo. Pamiętaj, że żaden, ale to absolutnie żaden człowiek nie jest idealny. 
Nie ma takich ludzi. Każdy z nas posiada trochę zalet i trochę wad. Nie stawiaj nikogo na 
piedestale. Ani swojego partnera, ani dziecka, ani szefa. Nikogo. Jedyną osobą jaką możesz 
na tym świecie darzyć absolutnym uwielbieniem jest Bóg. Jego uczyń centrum swojego życia. 

 

 Nie poniżaj też nikogo. Ten pijak, którego minąłeś jest człowiekiem. Nie miał tyle szczęścia 
co ty. Wychował się w środowisku, gdzie wszyscy pili. Zaczął pić nie zdając sobie sprawy do 
czego to prowadzi. Nie poniżaj go, lecz okaż życzliwość. 

 

 Postaraj się traktować ludzi ze zrozumieniem. Akceptuj, a nie krytykuj. Każdy stara się zaw-
sze najlepiej jak potrafi. Robi to co wydaje mu się słuszne. Ucz się bezwarunkowej miłości. 

 

„Dobrze widzi się tylko sercem. 

To co najważniejsze jest niewidoczne dla oczu.” 

 

„Staraj się tak traktować innych by - gdy umrzesz – 

żałował cię nawet właściciel zakładu pogrzebowego.” 

 

 

7 

Przyznawaj się do błędów i naprawiaj wyrządzone zło 

 

 Słowa: „Myliłem się. Przepraszam” są niemal tak magiczne jak słowa „Kocham cię”. Uży-
waj ich więc tak często jak to jest konieczne. 

 


 Jak reagujesz na osoby w twoim otoczeniu, które potrafią przyznać się do błędów? Jak dzia-
łają na ciebie słowa: „Przepraszam cię. Zawaliłem. To się już nie powtórzy”? Czy jesteś w 
stanie długo się gniewać ? Naucz się przyznawać do błędów, a zyskasz szacunek ludzi. 

 

 Jeżeli pod wpływem gniewu powiedziałeś parę zdań za dużo – przeproś. Jeżeli spóźniłeś 
się i druga osoba czekała na ciebie godzinę – przeproś. Jeżeli coś obiecałeś i zapomniałeś – 
przeproś. Przepraszaj, a następnie staraj się wynagrodzić drugiej osobie to, że przez ciebie 
czuła się źle. Kup jakąś drobnostkę, powiedz coś miłego, przytul, pocałuj. 

 

„Niech nikt nigdy przez ciebie nie płacze.” 

 

 

4. 

 

Tworzenie szczęśliwych związków w oparciu 

o strategię małych kroków 

 

 

 

 

 W rozdziale tym znajdują się ćwiczenia, które mają na celu nauczenie cię tworzenia szczę-
śliwych związków. Zanim przystąpisz do pracy ustal czas kiedy będziesz wykonywać zada-
nia. Rano? Wieczorem? Ważna jest systematyczność. Staraj się ćwiczenie danego tygodnia 
powtarzać codziennie. Jeżeli to konieczne pracuj z kalendarzem w którym będziesz mógł mo-
nitorować osiągnięcia. W całym procesie niezbędny będzie ci zeszyt do zapisywania ćwiczeń 
i własnych przemyśleń. 

 

 

 

1 tydzień 

 

 

 Pierwsze twoje zadanie będzie polegało na nawiązaniu kontaktu z boską częścią ciebie. 
Możesz to zrobić poprzez modlitwę, medytację, kontakt ze swoim wewnętrznym dzieckiem. 
Jeżeli jest to dla ciebie trudne wystarczy, że poczujesz w sobie po prostu miłość i szczęście. 
Ważne jest by robić to przez ok. 5 minut każdego dnia o ściśle określonej porze. 


 

2 tydzień 

 

 W drugim tygodniu postaraj się nawiązywać kontakt ze swoim ciałem. Podziękuj mu za 
wszystko co dla ciebie codziennie robi i za to, że jest ci we wszystkim posłuszne. Postaraj się 
poczuć do niego miłość. 

 

 W zeszycie wypisz sobie 3 rzeczy, które najbardziej ci się podobają w twoim ciele. Następ-
nie koncentruj się na nich. Myśl o tym jakie są piękne. Postaraj się w tym tygodniu mieć same 
pozytywne myśli dotyczące twojego ciała. 

 

3 tydzień 

 

 W trzecim tygodniu wypisz sobie w zeszycie 10 swoich największych osiągnięć. Czytaj je 
przynajmniej raz dziennie. Możesz listę swoich osiągnięć powiesić w widocznym miejscu. 

 

 Oprócz tego każdego dnia staraj się doceniać siebie za wszystko co zrobiłeś. Chodzi nawet 
o najdrobniejsze czynności. I tak np. jeżeli umyłeś naczynia to powiedz sobie „Dobra robota”, 
jeżeli wyniosłeś śmieci „Świetnie. Zrobione.”. Rób tak za każdym razem, gdy coś zrobisz. 
Doceniaj siebie za najdrobniejsze rzeczy. 

 

4 tydzień 

 

 W czwartym tygodniu wypisz sobie 3-5 osób do których żywisz największą urazę. Następ-
nie przeprowadź proces wybaczenia. W wyobraźni oddziel siebie i je od wadliwych progra-
mów. Staraj się poczuć miłość do nich. Na początku może to być trudne, ale nie rezygnuj. 
Naucz się myśleć o tych osobach z miłością. Ćwicz codziennie przez 7 dni. 

 

5 tydzień 

 

 W zeszycie wypisz sobie 10 rzeczy, których nie chciałbyś, aby ludzie robili w stosunku do 
ciebie np. nie chcesz by cię krytykowali, by ci zazdrościli, by cię okłamywali itd. 

 


 Następnie napisz na kartce „Daje ludziom prawo do robienia…” i przepisz wszystkie rzeczy, 
które wymieniłeś wcześniej. Wyobrażaj sobie, że ludzie zachowują się w stosunku do ciebie 
tak jakbyś nie chciał, a ty jesteś spokojny, uśmiechnięty, myślisz o sobie i o nich dobrze. 
Świat się nie wali. Wręcz przeciwnie. Wszystko jest w nim tak jak powinno. Jesteś bezpiecz-
ny i spokojny. W twoim wnętrzu panuje miłość i harmonia. Oddychaj głęboko podczas wy-
konywania tego ćwiczenia. Zadbaj o to by twoje ciało było maksymalnie rozluźnione. 

Postaraj się robić to ćwiczenie codziennie przez 7 dni. 

 

6 tydzień 

 

 W 6 tygodniu opisz w zeszycie 3 swoje największe porażki. Do każdej ze swoich porażek 
na osobnej kartce napisz „wadliwy program” .Odpowiedz sobie na pytanie: Co nie działało? 
Czego w tamtym czasie nie wiedziałem? Staraj się być ze sobą szczery. Pamiętaj prawda wy-
zwala. Następnie napisz „dobry program”. Odpowiedz sobie na pytanie: Co działa? Co teraz 
bym zrobił w podobnej sytuacji? 

 

 Przez okres tygodnia przepracuj 3 swoje największe życiowe porażki. Wyobrażaj sobie, że 
zamiast wadliwych programów masz dobre. Wydarzają się określone sytuacje z przeszłości, a 
ty reagujesz tak by wszystko dobrze się skończyło. Wykonuj ćwiczenia codziennie, by utrwa-
lić sobie nowe programy. 

 

7 tydzień 

 

 W siódmym tygodniu podczas codziennych ćwiczeń staraj wyobrażać sobie, że siedzą przed 
tobą ważne dla ciebie osoby, a ty mówisz im prawdę o swoich porażkach. Przyznajesz się 
przed nimi do popełnionych błędów. 

 

 Całą przemowę możesz sobie nagrać i potem odsłuchać kilkakrotnie. Proces ten jest nie-
zwykle oczyszczający. Jak sam się przekonasz ćwiczenie to spowoduje, że coś co kiedyś wy-
dawało ci się tragedią stanie się nagle mało istotne. Przestanie mieć znaczenie. Myśli z prze-
szłości przestaną rządzić twoim teraźniejszym życiem. Ważne jest byś słuchał nagrania przez 
siedem kolejnych dni. 

 

 


 

 

8 tydzień 

 

 Wypisz sobie 3 rzeczy za które ludzie nie mogą ci się odwdzięczyć np. ofiarowanie pienię-
dzy na biedne dzieci, uśmiech lub pomoc dla osoby starszej lub chorej. Chodzi o dawanie 
całkowicie bezinteresowne. Następnie postaraj się w ciągu tygodnia zrobić przynajmniej jed-
ną z tych rzeczy. 

 

 

9 tydzień 

 

 W 9 tygodniu twoje zadanie będzie polegało na dziękowaniu za wszystko co otrzymujesz. 
Możesz dziękować na głos lub w duchu. Najważniejsze jest byś doceniał nawet najmniejsze 
rzeczy, które ktoś dla ciebie zrobił. Powstrzymaj się w tym tygodniu od myślenia, że od ko-
gokolwiek (np. partnera życiowego) dostajesz za mało. Ucz się wdzięczności za najdrobniej-
sze rzeczy. 

 

10 tydzień 

 

 Zrób listę osób, którym zazdrościsz. Następnie postaraj się dobrze o tych osobach myśleć. 
Życz im dalszych sukcesów i powodzenia. Powiedz sobie w duchu: „To także jest dla mnie. 
Wszechświat jest obfity. Dla wszystkich wszystkiego starczy. Z Bożą pomocą i ja to dosta-
nę.” Staraj się w tym tygodniu rozwijać świadomość obfitości. 

 

Przynajmniej raz w tym tygodniu powiedz do kogoś: „Życzę ci wszystkiego dobrego” lub 
„Powodzenia”, „Niech ci się wiedzie” Możesz to powiedzieć w myślach lub na głos. 

 

 

11 tydzień 

 

 W 11 tygodniu twoje zadanie polega na pozbyciu się nawyku oceniania ludzi przez pryzmat 
wyglądu i osiągnięć. Masz w każdym człowieku dostrzegać czująca istotę, której głównym 
pragnieniem jest kochać i być kochaną. Nikt nie jest, ani lepszy ani gorszy od ciebie. 


 

 Podczas codziennych ćwiczeń pomyśl o osobie, którą uważasz za lepszą od siebie bo jest 
np. ładniejsza, osiąga więcej niż ty. Następnie wyobraź sobie, że w obecności tej osoby czu-
jesz się swobodnie, dobrze o sobie myślisz. Traktujesz ją jak równą sobie. Postaraj się rozluź-
nić podczas tego ćwiczenia. Oddychaj głęboko. Teraz wyobraź sobie osobę, której nie cenisz 
lub która nie jest atrakcyjna fizycznie. Następnie poczuj, że jest ona tak samo ważna jak ty. 
Spróbuj popatrzeć na nią przez pryzmat tego kim jest, a nie jej programów czy wyglądu. 

 

 

12 tydzień 

 

 Wypisz na kartce osoby, które w jakiś sposób w życiu skrzywdziłeś. Postaraj się w tym ty-
godniu naprawić wyrządzone zło. Przyznaj się do błędu. Przeproś. Jeżeli z trudem przychodzą 
ci słowa „Przepraszam” to postaraj się zrobić coś dobrego dla tych osób. Jeżeli nie możesz 
skontaktować się z osobami, które skrzywdziłeś to napisz do nich list z przeprosinami. Napisz 
im jak bardzo jest ci przykro za swoje zachowanie z przeszłości. Listu nie musisz wysyłać. 

 

 Jeżeli winny jesteś komuś pieniądze lub jakieś inne rzeczy postaraj się to załatwić w tym 
tygodniu. Zwróć i podziękuj. 

 

 Staraj się w tym tygodniu przepraszać lub przyznawać się do popełnionych błędów, za każ-
dym razem, gdy jest to konieczne. 

 

 Wykonuj wszystkie ćwiczenia w takiej kolejności jakiej są przedstawione. Przeznacz na 
każde ćwiczenie 1 tydzień. Nie rób więcej niż jest to konieczne. To bardzo ważne. Jedno za-
danie na jeden tydzień i tyle. Ćwicz systematyczność i cieszenie się małym! 

 

 Gdy wykonasz wszystkie zadania zrób listę. Na jej początku umieść te zadania, które spra-
wiły ci najmniejszą trudność, a na końcu te, które największą. W przeciągu kolejnych 12 mie-
sięcy przećwicz jeszcze raz wszystkie ćwiczenia. Na każde poświęć miesiąc. Ćwiczenia wy-
konuj codziennie o wcześnie ustalonej porze. 

 

 


 

5. 

 

Nawyki myślowe 

 

 

 Jak zapewne wiesz wykształcenie nowych nawyków jest zadaniem bardzo trudnym. 
Wymaga cierpliwości i ciągłego powtarzania. Stopniowo w miarę praktykowania pojawia się 
automatyzm. 

 

 Ile wysiłku teraz zajmuje ci prowadzenie samochodu? Najprawdopodobniej prawie w 
ogóle o tym nie myślisz. Wszystko odbywa się automatycznie. Teraz przypomnij sobie okres 
w którym uczyłeś się jeździć. Zapewne jak większość ludzie byłeś spięty. Koncentrowałeś się 
na każdym, najdrobniejszym ruchu. Odczuwałeś lęk. Wszystko stawało się jednak prostsze z 
miesiąca na miesiąc. Jak jest teraz zapewne sam wiesz. Jazda sprawiać ci przyjemność i 
ułatwia przemieszczanie się z miejsca na miejsce. Jeździsz automatycznie. 

 

 Z nawykami myślowymi jest podobnie jak ze zwykłymi nawykami. Na początku trzeba 
włożyć sporo wysiłku by się do nich przyzwyczaić. Umysł człowieka stawia opór. Broni się 
przed tym co nieznane. Z czasem wszystko staje się łatwiejsze. Przychodzą wspaniałe rezulta-
ty i czujemy się dobrze. W końcu pojawia się automatyzm. Nie musimy o swoich nawykach 
myślowych myśleć. Pojawią się bez wysiłku z naszej strony. Gdy dochodzi się do tego etapu 
mówimy, że zaszła w człowieku trwała zmiana. 

 

 Jeżeli nie jesteś teraz zadowolony z siebie to wiec, że możesz to zmienić. Przez codzienne 
ćwiczenia możesz nauczyć się nawiązywać kontakt z boską częścią siebie i czerpać z niej 
miłość i szczęście, możesz nauczyć się dostrzegać piękno swojego ciała, możesz nauczyć się 
doceniać siebie za robienie rzeczy małych...Tak jak można nauczyć się grać na pianinie tak 
samo można nauczyć się być szczęśliwym ze sobą i dawać innym szczęście. 

 

 

„Bycie szczęśliwym nie jest kwestią przypadku lecz wyboru.” 


 

 

 


 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Prawdziwe szczęście 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 


1. 

 

 

Czego wszyscy pragniemy ? 

 

 

 

Poszukiwanie szczęścia na zewnątrz 

 

 

 Na pytanie czego pragniesz od życia, większość osób mówi: „Chciałbym być szczęśliwy”. 
Potem osoby te wymieniają co daje im w życiu szczęście: miłość innych, pieniądze, piękny 
dom, dzieci, zgrabne ciało itd. 

 

 Od dziecka jesteśmy uczeni, żeby szczęścia szukać na zewnątrz siebie. W ten sposób nasze 
dobre i złe samopoczucie jest podporządkowane okolicznością zewnętrznym. Jeżeli udaje 
nam się coś osiągnąć czujemy radość, jeżeli nie to cierpimy. Jeżeli inni nas kochają czujemy 
się wiele warci, jeżeli nie to czujemy się nikim. 

 

 Tak naprawdę większość z nas koncentruje się głównie na tym by podtrzymać swój dobry 
wizerunek siebie przed innym. Jeżeli i ty należysz do tych osób to zawsze będziesz na łasce 
okoliczności zewnętrznych i innych ludzi. 

 

 W chwili, gdy uznajesz, że twoje szczęście leży na zewnątrz ciebie, stajesz się niewolni-
kiem, który musi wiele osiągać by coś znaczyć. Lękasz się o przyszłość by nie wydarzyło się 
w niej coś co mogłoby pozbawić cię tego co masz. Żyjesz w nieustannym lęku przed porażką 
i odrzuceniem. Im więcej masz tym twój lęk jest większy. Stale musisz wszystko kontrolo-
wać. Brak ci luzu i swobody. Takie życie nie może dawać radości. 

 

Prawdziwe szczęście 

 

 Czy wiesz co da ci w życiu prawdziwe szczęście? Prawdziwe szczęście osiągniesz wów-
czas, gdy będziesz potrafił żyć ze wszystkimi wspaniałymi rzeczami jakie ten świat ma do 
zaoferowania i równocześnie bez nich. Gdy nauczysz się nie przywiązywać do obiektów swo-
ich pragnień. Gdy uznasz, że twoja wartość i szczęście leżą w tobie, a nie na zewnątrz ciebie. 


 

 Prawdziwe szczęście da ci postawa: „Cudownie byłoby to mieć, ale moje szczęście i moja 
wartość nie zależą od tego. Mogę to mieć lub nie. Nie ma to, aż takiego wielkiego znaczenia. 

Jestem szczęśliwy z tym i bez tego. Daje wszechświatowi prawo by nie spełniał mych ocze-
kiwań.” 

 

 Czy wiesz co trzeba zrobić by osiągnąć taką postawę ? By osiągnąć taka postawę musisz 
nawiązać kontakt z boską częścią ciebie i z niej czerpać szczęście. Boska część ciebie jest 
wieczna i niezmienna. Jest prawdziwą esencją ciebie i wykracza poza twoje ciało i umysł. 
Określana jest jako: Bóg, Boska Moc, Boskie Ja, Istota duchowa, Energia życia, Źródło 
wszystkiego. 

 

 Odkrycie tej części ciebie powinno być twoim najważniejszym celem w życiu. Jeżeli uda ci 
się to zrobić doświadczysz bezgranicznej miłości. Zrozumiesz, że to czego najbardziej w ży-
ciu pragniesz już masz i to „coś” jest w tobie. 

 

Jeżeli odkryjesz kim naprawdę jesteś: 

- poczujesz prawdziwe szczęście bo przestaniesz się bać o to co będzie 

- zaczniesz żyć tu i teraz, gdyż nie będziesz odczuwał, że w twoim życiu czegoś brak 

 (tu i teraz będziesz mieć wszystko) 

- w sposób naturalny będziesz dbał o siebie 

- nieustanie będziesz odczuwał miłość do ludzi 

- wejdziesz na drogę wypełniania swojej misji życiowej 

 

 Wielu ludzi jest zniechęconych do rozwoju duchowego, gdyż kojarzą go z przestrzeganiem 
nakazów religii w której się wychowali i z wizją Boga, która im się nie podoba. Bóg kojarzy 
im się z surowym ojcem, który za dobre wynagradza, a za złe karze. Buntują się przed tym. 
Nie chcą być osądzani. Chcą być kochani bezwarunkowo. Jak jest w twoim przypadku? Jaką 
wizje Boga posiadasz? Pomyśl o tym przez chwilę. 

 

 Cokolwiek powiedziano ci na temat Boga musisz pamiętać, że w swej istocie Bóg jest mi-
łością, nie osądza nas, ani nie karze. Kocha nas bezwarunkowo. Kocha nas zarówno wtedy, 
gdy chodzimy do kościoła, jak i wówczas gdy nie. Kocha nas wtedy, kiedy grzeszymy i kiedy 


czynimy dobro. Kocha nas, gdy się modlimy i gdy tego nie robimy. Bóg nas nie ocenia. Ko-
cha nas zawsze i daje nam wolna wolę. 

 

 Tak naprawdę w naszym interesie jest by nawiązać kontakt z Bogiem, a nie na odwrót. Bóg 
będzie nas kochał niezależnie od tego co wybierzemy. On nas nie ocenia. Kocha nas bezwa-
runkowo. Na cokolwiek się zdecydujemy on nie zmieni stosunku do nas. Jeżeli będziemy z 
nim w kontakcie odnajdziemy szczęście. Wypełni on nas swoja miłością i da wszystko to 
czego skrycie w sercach pragniemy. Jeżeli zdecydujemy się na życie bez niego, będziemy żyć 
w lęku i cierpieniu. Wybór należy do nas. Na cokolwiek się zdecydujemy Bóg zawsze odpo-
wie nam „tak”. Zaakceptuje naszą decyzję. Na tym bowiem polega miłość bezwarunkowa. 

 

„Gdziekolwiek jest miłość, 

tam jest Bóg.” 

 

„Nie ma takiej rzeczy którą byś zrobił i po której Bóg przestał by cię kochać.” 

 

 

2. 

 

Dwie drogi życia 

 

 

 Swoje życie możesz oprzeć na pogoni za podziwem innych, na dążeniu do własnej wielko-
ści. Decydujesz się wówczas na szukanie szczęścia poza sobą. Jesteś zdany na okoliczności 
zewnętrzne i innych ludzi. 

 

 Możesz też wybrać inną drogę i oprzeć swoje życie na Bogu i czerpaniu radości z kontaktu 
z nim. Wówczas twoje szczęście i twoja wartość leżą w tobie. Są niezależne od czynników 
zewnętrznych. 

 

 

Dwie drogi życia człowieka: 


 

 

Stosunek do przyszłości 

 

Lęk o przyszłość 

 

 Gdy człowiek koncentruje się na dążeniu do wielkości po to by zdobyć podziw innych to 
rządzi nim lęk. Jego wartość leży na zewnątrz. Wciąż obawia się porażki i odrzucenia przez 
innych. Lęk powoduje, że chce wszystko kontrolować. Nie może rozluźnić się i cieszyć chwi-
lą. 

Brak lęku o przyszłość 

 

 Gdy człowiek jest w kontakcie z Bogiem nie odczuwa lęku o przyszłość. Jego szczęście 
jest niezależne od zewnętrznych okoliczności i ludzi. Nie ma w nim potrzeby kontroli. Jest 
spontaniczny i prawdziwy. 

 

 

Stosunek do teraźniejszości 

 

Poczucie braku 

 

 Gdy człowiek jest oddzielony od Boga wciąż czegoś mu brakuje. Koncentruje się na przy-
szłości bo wierzy, że ona właśnie przyniesie mu upragnione szczęście. Gdy w końcu zdobę-
dzie pieniądze, szacunek, powodzenie…Niezależnie jednak od tego jak dużo udaje mu się 
osiągnąć, nie opuszcza go poczucie braku. 

 

Poczucie obfitości 

 

 Gdy człowiek jest zjednoczony z Bogiem ma poczucie, że w tej chwili niczego mu nie bra-
kuje. To co ma w pełni mu wystarcza. Czuje radość, szczęście i obfitość w sobie. Ufa, że 
wszechświat zaspokoi jego najskrytsze marzenia. Jest otwarty na wszystko co się wydarza. 
Przepełnia go wdzięczność za to co jest. 

 

 


 

 

Stosunek do siebie 

 

Krytykowanie siebie 

 

 Gdy człowiek koncentruje się na dążeniu do własnej wielkości to jest wobec siebie krytycz-
ny. To jak wygląda i co osiąga wyznacza jego wartość. Człowiek stale dąży do perfekcji. Gdy 
udaje mu się zdobyć aprobatę innych jest zadowolony, gdy nie, czuje do siebie nienawiść. 

 

Akceptowanie siebie 

 

 Gdy człowiek jest w kontakcie ze swoim boskim ja nie przywiązuje zbyt dużej wagi do 
aprobaty innych. Jego wartość jest stała. Jest szczęśliwy i czuje się wiele wart bez względu na 
to jak wygląda i co osiąga. 

 

 

Stosunek do innych 

 

Rywalizowanie z innymi 

 

 Gdy człowiek jest skoncentrowany na dążeniu do własnej wielkości ma pewną wizje jaki 
powinien być drugi człowiek. Zgodnie z tą wizją ocenia ludzi i dzieli ich na lepszych i gor-
szych. Ci lepsi są podobni do niego, wyznają te same wartości i zachowują się podobnie jak 
on. Człowiek stara się zyskać ich szacunek i aprobatę. Ci gorsi są nic nie warci. Człowiek ich 
potępia i unika kontaktu z nimi. 

 

 Gdy człowiek jest oddzielony od Boga w drugim człowieku widzi rywala. Chce być lepszy 
od innych. Uważa, że na świecie jest ograniczona ilość dóbr dlatego trzeba o wszystko wal-
czyć. Rzadko daje coś z siebie, a jak już to robi to zawsze po to by otrzymać coś w zamian. 
Patrzy na ludzi jak na obiekty, które mają zaspokoić jego potrzeby. Kiedy daje to zawsze 
oczekuje czegoś w zamian. 

 

 


 

 

 

Miłość do innych 

 

 Gdy człowiek jest w kontakcie ze swoim boskim ja w każdym człowieku widzi istotę du-
chową, której największym pragnieniem jest kochać i być kochaną. Nie dzieli ludzi na do-
brych i złych. Traktuje wszystkich na równi. Jest szczęśliwy i bez trudu przychodzi mu dawa-
nie. 

 

 

Stosunek do pracy 

 

 

Praca dla własnych korzyści 

 

 

 Gdy człowiek jest oddzielony od Boga to myśli przede wszystkim o sobie. Rządzi nim 
pycha. Uważa, że sam jesteś źródłem swej mocy. Jest przekonany, że jeżeli czegoś będziesz 
bardzo chciał to uda mu się to osiągnąć dzięki uporowi i determinacji. 

 

 

 Jego główną motywacją do działania są własne korzyści. Chce mieć pieniądze, wygodne 
życie, podziw i szacunek innych. Myśli przede wszystkim o braniu, a nie o dawaniu. Uważa, 
że jego osiągnięcia są rezultatem tego, że jest kimś wyjątkowym i lepszym od innych. Sukces 
wywołuje w nim arogancje, zarozumiałość i domaganie się specjalnego traktowania. 

 

 

Praca dla dobra innych 

 

 Gdy człowiek koncentruje się na boskim wymiarze siebie pyta Boga: „Jaką misję mam do 
spełnienia na tym świecie? Jaki specjalny dar otrzymałem by dać innym?” Wsłuchuje się w 
głos wewnętrzny, a on odpowiada mu co może dać innym najlepszego z siebie. 

 

 Kiedy zaczyna realizować swoją misje kieruje się przede wszystkim miłością do innych. 
Ufa, że wszechświat pomoże mu zrealizować jego posłannictwo. Praca, która wykonuje 


sprawia mu radość. Czas się zatrzymuje. Budzi się codziennie pełen energii i zapału by spro-
stać wyzwaniom dnia. 

 

 Kiedy człowiek jest szczególnie uzdolniony w jakieś dziedzinie dziękuję Bogu za talent 
jakim go obdarzył. Jego osiągnięcia nie są powodem by czuć się kimś lepszym od innych. 
Sukces wywołuje wdzięczność dla Boga i chęć dzielenia się z innymi tym co ma. 

 

 

3. 

 

Jak osiągnąć zjednoczenie z Bogiem ? 

 

 

 By uzyskać zjednoczenie z Bogiem musisz wyjść poza swoje ego. Ego to ta część ciebie, 
która: 

1) mówi ci, że to ty jesteś wielki i wspaniały, a nie Bóg 
2) przekonuje, że dzięki sile umysłu i woli można uzyskać wszystko 
3) dąży do podziwu i aprobaty innych 
4) pragnie być lepsza niż inni 


 

 Wyjść poza ego możesz dzięki pokorze. Pokora oznacza, że uznajesz, że jest moc ponad 
tobą, która rządzi wszechświatem. Poddajesz się jej. Oddajesz jej cześć. Uznajesz, że twoje 
możliwości są ograniczone i że źródłem twojej mocy jest Bóg, a nie ty. 

 

 „Nie będziesz mieć Bogów cudzych przede mną” jest to pierwsze i najważniejsze przykaza-
nie. Oznacza ono, że w centrum życia człowieka zawsze powinien być Bóg. Nie własna wiel-
kość, nie podziw innych, ale Bóg. 

 

 Drugim sposobem wyjścia poza ego jest miłość i służenie innym. Dawanie i nieoczekiwa-
nie nic w zamian. Praca z miłości dla innych. 

 

 Trzecim sposobem zjednoczenia z Bogiem jest modlitwa. Jedna z najpiękniejszych to… 

 


 

„Obdarz mnie Panie miłością bo… 

…Miłość cierpliwa jest, 
łaskawa jest. 
Miłość nie zazdrości, 
nie szuka poklasku, 
nie unosi się pychą; 
nie dopuszcza się bezwstydu, 
nie szuka swego, 
nie unosi się gniewem, 
nie pamięta złego; 
nie cieszy się z niesprawiedliwości, 
lecz współweseli się z prawdą. 
Wszystko znosi, 
wszystkiemu wierzy, 
we wszystkim pokłada nadzieję, 
wszystko przetrzyma. 
Miłość nigdy nie ustaje.” 

 

 

 

„Tak więc trwają wiara, nadzieja, miłość - te trzy: 
z nich zaś największa jest miłość.” 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 


 

 

 

 

PODZIĘKOWANIE 

 

 

 

Chciałabym podziękować Bogu za miłość i łaskę jaka mnie otoczył, podczas pisania tej 
książki. 

 

Dziękuję moim rodzicom za wsparcie, które pozwoliło mi nie pracować w czasie, 

gdy pracowałam najciężej. 

 

Dziękuję za przyjaźń mojej najukochańszej siostrze i Ewelce. 

Jesteście mi najbliższe na świecie. 

 

Dziękuję Marcelowi za uściski i słowa „Kocham cię.” Marcelku ja też cię bardzo kocham! 

 

Jeżeli przeczytanie tej książki zmieni życie choć jednej osoby to osiągnęłam swój cel. 

 

 

 

Niech was Bóg błogosławi ! 

 

 

 

 

O autorce: 

 

Anna Kuraszyńska - ukończyła psychologię stosowaną na UJ o specjalności psychoterapia. 

W pracy zawodowej opiera się na nurcie behawioralno-poznawczym i humanistycznym. 

Stworzyła strategie małych kroków by pomóc ludziom wydobyć z siebie pełny potencjał.